Άι και ένα δωράκι σπάνιο… μιας που είναι δωράκι

BLUEBIRDS.rar

Advertisements

Ο ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΣ

Γεννήθηκες μαλάκας ή έγινες στην πορεία;

Χμφ! Πόσο σίγουρος είσαι γι’ αυτό

Μια αιώνια απορία που ταλανίζει πολύ κόσμο. Αλλά ας σταθώ περισσότερο στα ρήματα «γεννιέσαι» και «γίνεσαι» και όχι στο βαρύγδουπο και μεγαλοπρεπές ουσιαστικό μαλάκας.
Γνωρίζεις έναν άνθρωπο άρα κατ’ επέκταση έρχεσαι σ’ επαφή με τα χαρακτηριστικά του είτε αυτά τα βλέπεις (εξωτερικά) είτε τα ανακαλύπτεις (εσωτερικά). Σ’ εκείνο το σημείο λοιπόν, δε σε απασχολεί τόσο από ποιον γονέα – πάροχο έχει αποκτήσει αυτά τα στοιχεία. Αν όμως έρθεις σ’ επαφή με το στενό οικογενειακό του κύκλο ίσως αρχίσεις να αναρωτιέσαι ποιος του κληροδότησε τα εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά. Το λάθος σε αυτό το σημείο, έγκειται στο ρήμα κληροδότησε. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η προσωπικότητα, η μοναδικότητα, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δεν είναι απόρροια μόνο των γονιδίων του, αλλά και του περιβάλλοντός του.
Έρευνες κι έρευνες έχουν γίνει, επιστήμονες κι επιστήμονες έχουν αφιερώσει χρόνο απ’ τη ζωή τους, έχουν φάει παντόφλα στο σπίτι τους, γιατί κάθισαν λίιιιιγο παραπάνω στο εργαστήριο. Κι όλα αυτά προκειμένου να μελετήσουν Mendel και κληρονομικότητα, γονίδια και περιβάλλον και να προσπαθήσουν να καταλήξουν σε μια σαφή απάντηση του ερωτήματος του τίτλου, αλλά μάλλον με πλήρη αποτυχία.
Όσο κι αν προσπαθεί να με πείσει η μητέρα μου πως η κληρονομικότητα παίζει σημαντικότερο ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός παιδιού αντιστέκομαι σθεναρά. Όχι, μητέρα, δεν πήρα από εσάς την παρορμητικότητά μου κι από τον σύζυγό σας την αγάπη μου στις τέχνες. Τα πράγματα είχαν μια «τάση» και απλά δρομολογήθηκαν στην πορεία των χρόνων μου. Αυτό το αποδεικνύουν έμπρακτα πολλά παραδείγματα, ένα εκ των οποίων είναι το εξής:

«Ας υποθέσουμε πως έχουμε δύο παιδιά με τον ίδιο γενότυπο, που το ένα μεγαλώνει σε μια υγιή οικογένεια και το άλλο σε ένα ίδρυμα-ορφανοτροφείο. Η ανάπτυξη του πρώτου παιδιού θα είναι πολύ διαφορετική από ότι του δευτέρου, λόγω των καλύτερων συνθηκών.

Η κληρονομικότητα καθορίζει το γενικό επίπεδο της ανάπτυξης, την «τάση» που έχει ένα άτομο να διαμορφωθεί με κάποια χαρακτηριστικά, αλλά για να εκφραστεί η γενετικά υπάρχουσα τάση απαιτείται η κατάλληλη περιβαλλοντική επίδραση. 

Επομένως, η κληρονομικότητα είναι υπεύθυνη για τον έναν από τους δύο παράγοντες ανάπτυξης, την «ωρίμανση». Δηλαδή την διαδικασία εξέλιξης των γενετικά καθορισμένων χαρακτηριστικών.»

 Τώρα εσύ θα με ρωτήσεις «Γιατί σε απασχολεί τόσο πολύ αυτό ρε παιδί μου;», αλλά σαν γνήσια ξερόλα έχω κι εδώ την απάντηση που θα πάρει τη μορφή ερώτησης. Φίλε/η αναγνώστη/ρια, δεν σ’ έχει ιντριγκάρει ποτέ το να μάθεις την «αόρατη» και υποβόσκουσα σχέση σου με τους γονείς σου; Το πως έγινες αυτό που είσαι μέχρι στιγμής και το πως από πιτσιρίκος/α, ας πούμε ήσουν καλλιτεχνική φύση, εγωίστης/ρια, κοινωνικός/ή; Εντάξει, αν δεν, κατανοώ και πάλι. Έχω καεί αρκετά με το In treatment. (Έτσι για να δείξω κατά κάποιον τρόπο πως ότι έχω γράψει μέχρι στιγμής έχει δόση αλήθειας.)

*Μαμά, άσε το φαγητό να καίγεται κι έλα να δεις πόσο δίκιο έχω (Έτσι για να επιβεβαιώσω την τάση μου για νίκη σε κάθε λογομαχία που την «πήρα» απ’ τον συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα σύζυγο σου και πατέρα μου).
** Φύσιν φυγείν αδύνατον.

			+ΩΝΙΜΑ

Πουτσοκρόταλος

Ο ψωλοβρόντης μαλάκας. Καθώς, όπως βεβαιώνει η σύγχρονη επιστημονική έρευνα, ο ήχος που παράγεται από την πράξη του αυνανισμού ομοιάζει εντυπωσιακά με κροτάλισμα. «Ντέφια, νταούλια, κρόταλα χτυπολογούν στο βάθος», κατά τον «τρομπαδούρο» Δ. Σαββόπουλο, καθώς ο τοιούτος άνδρας χρησιμοποιεί τα κρόταλα του ως κρουστό όργανο. Κατά τον Άψογο πασαδόρο, πρόκειται για συνώνυμο του πουτσοχάμπερου.

Την έχει κάνει σφεντόνα ο πουτσοκρόταλος!

Πουτσοχάμπερος

Άνδρας μειωμένης αντίληψης και σοβαρότητας, πασών των ηλικιών…
Συναντάται παντού, ενθουσιάζεται με τα πάντα, άλλα ακούει άλλα καταλαβαίνει, δεν προσέχει ποτέ αυτόν πού μιλάει, διακόπτει συνεχώς με άσχετα…..
Γενικώς και μονίμως, εκτός τόπου, χρόνου, κλίματος, συζήτησης, κατάστασης κλπ…..
Λίγο να μην είσαι στη μέρα σου, σε αποτέλειωσε! Μακριά όλοι!…..

Νομίζω ότι κάθε παράδειγμα περιττεύει…..