Το όνομα του είναι Μαριναλέντα. Βρίσκεται 100 χιλ έξω απο τη Σεβίλλη σε μια τοποθεσία της Ανδαλουσίας με πολύ πράσινο.Έχει 2.700 κάτοικους οι οποίοι εργάζονται στα χωράφια και καλλιεργούν οσπρια,
λαχανικα, κλπ όπως επίσης και στο τοπικό εργοστάσιο μεταποιήσεις προϊόντων. Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, απ’ τη Δευτέρα ως το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες
την εβδομάδα. Όλοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα απ’ τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κλπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν μοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δημιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Όµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι μισθοί καταβάλλονται Το καλύτερο που έχει αυτό το χωριό και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον είναι το οικονομικό μοντέλο που ακολουθεί.
Αν δείτε τους αριθμούς θα πάθετε ΣΟΚ όπως όλοι οι οικονομολόγοι της Ισπανίας! Δείτε κάποια στοιχειά: Η ανεργία είναι μηδενική! Όλοι παίρνουν το ιδιο ημερομίσθιο 45€ την ήμερα δηλαδή 1.200€ το μηνά και δουλεύουν 6 ώρες την ήμερα.
Και τα καλύτερα έρχονται. Για να νοικιάσεις ένα σπίτι πληρώνεις 15€ το μηνά!! Βεβαία δε σημαίνει ότι δε μπορείς να γίνεις και ιδιοκτήτης μιας οικίας αλλά προσέξτε αγοράζετε ένα σπίτι χωρίς δάνεια και τόκους.
Όποιος θέλει να γινη ιδιοκτήτης ενός σπιτιού με κήπο πρέπει να δουλέψει εθελοντικά τουλάχιστον 450 μέρες σε κατασκευή σπιτιών.
Τα σπίτια λοιπόν δεν τα χτίζουν μόνοι τους. Υπάρχει αρχιτέκτονας, μηχανικός και εργάτες που πληρώνονται από το δήμο. Φανταστείτε ότι μέχρι σήμερα έχουν χτιστεί 350 σπίτια και σε 2 χρόνια θα χτιστούν άλλα 250. Η μόνη προϋπόθεση σήμερα είναι να είσαι για 3 χρόνια μόνιμος κάτοικος του χωριού (μεγάλη ζήτηση).
Και κάτι άλλο σε αυτό το παράδεισο δεν υπάρχει αστυνομία αλλά δεν υπάρχει εγκληματικότητα!
Όσο για κοινωνικές παροχές ένα θα σας πω: ένας παιδικός σταθμός στοιχίζει στους γονείς 12€ το μήνα. Τα έσοδα όμως του σταθμού δεν γίνονται βορά στους επιτήδειους άλλα επενδύονται στο συνεταιρισμού για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση κι η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Απ’ την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν μια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά – δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι
εγγυημένη και το Πάσχα έγινε μια μικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά απ’ τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές κι αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.
«Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, απ’ τους φόρους ως τις δηµόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο.
«Ξέρουµε πως οι άνθρωποι μπορούµε να δουλεύουμε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».
Ο δήμαρχος του χωριού είναι ο 53 χρόνος Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίγιο ο οποίος πριν απο 20 χρόνια έκανε μια «επανάσταση» και μαζί με κάποιους άλλους κατοίκους του χωριού έκανε κατάληψη σε μια έκταση ενός πλούσιου που είχε πεθάνει. Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδομάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη.
«Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 μέρες πάρτυ». Πολλοί νέοι απ’ τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν με τους χωρικούς της Μαριναλέντας.
Αυτό ήταν η αρχή.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν εκλέγετε δήμαρχος από το 1979 συνέχεια. Πέτυχε μαζί με τους ανθρώπους του χωριού να κάνει μια σύγχρονη επανάσταση χωρίς βια και νεκρούς, διεκδίκησαν
και πέτυχαν ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.
Φυσικά υπάρχουν και επικριτές αυτής της επανάστασης του πρωτότυπου σοσιαλισμού που λένε οτι με τις θέσεις εργασίας που προσφέρει κρατάει ομήρους τους -ψηφοφόρους- κατοίκους.
Επίσης λένε οτι αυτοί που εκφράζουν τη γνώμη τους ελεύθερα εξοστρακίζονται. Αλλά κανείς δε λέει γιατί η ζωή στο ιδιότυπο χωριό κυλάει όμορφα και ομαλά. Έκτος από μερικές διαδηλώσεις και καταλήψεις που γίνονται για να διεκδικήσουν απο τη κυβέρνηση περισσότερα κονδύλια. Ο Γκορντίγιο είναι θαυμαστής του Τσε και έχουν γίνει εναντίον του δυο απόπειρες δολοφονίας πολλές συλλήψεις και αστυνομικές επιθέσεις.
Και θα κλείσω με κάτι που έχει πει ο ίδιος ο Γορντίγιο:
«Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες,
σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες»
Παράδεισος? Τα συμπεράσματα δικά σας.
