νέα άρθρα, στο γνωστό στραβό κλίμα, συνεχίζουμε να clopάρουμε εδώ: ippopotamos.com

κάτω από την ίδια στέγη…

Χιουμοριστικές μεταθανάτιες φωτογραφίες… με μύγες

Ο σουηδός φωτογράφος Magnus Muhr αλλάζει λίγο την άποψή μας για τις ενοχλητικές μύγες και τις χρησιμοποιεί ως μοντέλα στη νέα του καλλιτεχνική αναζήτηση. Στην μετά θάνατον ζωή, με δυο κοντυλιές του μολυβιού γίνονται… star. Ζζζζζ….ήτω!!!

Σπίτια που πετούν

Οι άνθρωποι έχουν μια εμμονή με οτιδήποτε πετάει, συμπεριλαμβανομένων των συνηθισμένων… ιπτάμενων σπιτιών. Ο φωτογράφος Laurent Chehere φωτογράφησε πραγματικά σπίτια, έκανε μερικές μικρές αλλαγές σε αυτά και τα έστειλε μακριά στον ουρανό, με τη βοήθεια μερικών μπαλονιών φυσικά…

ΠΕΧ-ΤΟΥ

Ο Andrew Tuohy πήρε τη κουμπούρα του και άρχισε να πυροβολεί κάτω από το νερό της πισίνας του. Πήρε και την υποβρύχια φωτογραφική μηχανή του και ιδού το αποτέλεσμα…

Πολύχρωμες γειτονιές του κόσμου!

Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο διάφορων πόλεων του κόσμου, αυτό που παρατηρεί ο επισκέπτης δεν είναι άλλο από το μουντό γκρι χρώμα στα κτίρια, το οποίο συνθέτει κατά βάση ένα βαρετό αστικό περιβάλλον. Κι αυτό που μετά λύπης του παρατηρεί είναι ότι το χρώμα απουσιάζει εντελώς από την πόλη. Ωστόσο, υπάρχουν κι αυτές οι «κρυμμένες» γειτονιές που δεν διαφημίζονται στις ταξιδιωτικές μπροσούρες και στους οδηγούς, όπου το χρώμα «ρέει» άφθονο σε σπίτια, αυλές, δρόμους και μαγαζιά, δίνοντας τη δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει και την άλλη πλευρά της πόλης αλλά και στο φωτογραφικό φακό να αποκτήσει έναν σημαντικό… λόγο ύπαρξης!

1. Covent Garden, Λονδίνο

2. Burano, Βενετία

3. Old San Juan, Πουέρτο Ρίκο

4. Old Town, Ρίγα

5. Old Town, Καρθαγένη

6. Mollestien Lane, Aarhus, Δανία

7. Roxas City, Φιλιππίνες

8. Seven Dials, Λονδίνο

9. Roussilon, Γαλλία

10. Πλάκα, Αθήνα

11. Balat, Κωνσταντινούπολη

12. Stone Μirror, Αττάλεια

13. Ebeltoft, Δανία

14. Βενετία, Ιταλία

15. Valparaiso, Χιλή

Τεχνική HDR (High Dynamic Range)

Τα παρακάτω, τα βρήκα στο forum του pc magazine, το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον, και το μεταφέρω -σχεδόν- αυτούσιο:

«Ας υποθέσουμε πως βρισκόμαστε μέσα σε ένα δωμάτιο το οποίο έχει παράθυρο με θέα ένα τοπίο. Με τα μάτια μας μπορούμε να δούμε και να έχουμε όλη την οπτική πληροφορία για τις φυσικές συνθήκες φωτισμού που επικρατούν μέσα και έξω από το δωμάτιο ταυτόχρονα. Τι γίνεται όμως όταν θέλουμε να φωτογραφίσουμε αυτό που βλέπουμε «φυσικά» χωρίς πρόσθετους φωτισμούς και να υπάρχει μέσα και έξω μια ισορροπία φωτισμού χωρίς να έχουμε κάψει τα φωτεινά ή να έχουμε μαυρίσει τα σκοτεινά ?

Οποιαδήποτε φωτογραφική μηχανή αδυνατεί να πετύχει αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, λόγω του υψηλού κοντράστ που παρουσιάζουν όλες οι φωτογραφικές μηχανές. Το ανθρώπινο μάτι έχει υψηλή δυναμική περιοχή «High Dynamic Range», ενώ οι φωτογραφικές μηχανές και οι φωτογραφίες που παίρνουμε από αυτές έχουν χαμηλή δυναμική περιοχή «Low Dynamic Range».

Ένας βασικός κανόνας για συνηθισμένες φωτογραφίες (Low Dynamic Range), λέει πως πρέπει πάντα να παίρνουμε φωτομέτριση από τα φωτεινά σημεία του κάδρου ώστε αυτά να μην καούν. Με αυτόν τον τρόπο τα σκοτεινά μαυρίζουν αλλά συνεχίζουν να διατηρούν την πληροφορία που υπάρχει εκεί, περιμένοντας να την αναδείξουμε με κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας φέρνοντας τη φωτογραφία σε κάποια ισορροπία.

Σε αυτή τη φωτογραφία η φωτομέτρηση έγινε στο παράθυρο με το εξωτερικό φως και το τοπίο βγήκε φυσικά φωτισμένο. Μέσα στο δωμάτιο όμως επικρατούν σκοτάδια. Αν η φωτομέτρηση γινόταν μέσα, το δωμάτιο θα ήταν πιο φωτεινό αλλά θα είχε καεί το τοπίο στο παράθυρο.

Η Τεχνική HDR προσπαθεί να εξαλείψει το μεγάλο κοντράστ, να εξισορροπήσει τη φωτεινότητα άριστη σε όλο το κάδρο, να φωτίσει τα σκοτεινά ενώ ταυτόχρονα να διατηρήσει τα φωτεινά χωρίς να καούν αποδίδοντας έτσι μια δυναμική στη φωτογραφία. Η τεχνική αυτή βέβαια, είναι προτιμότερη σε τοπία με συννεφιασμένους ουρανούς, ηλιοβασιλέματα αλλά και άλλα θέματα (περισσότερο στατικά), όπου υπάρχει ισχυρή αντίθεση φωτισμού κάνοντας έτσι τις εικόνες να μοιάζουν ονειρικές.

Τι θα χρειαστούμε για μια «πρώτη γεύση»:

1. Ψηφιακή φωτογραφική μηχανή με δυνατότητα Bracketing (ΒΚΤ) και μεταβολή της έκθεσης ή με όσο το δυνατόν χειροκίνητες ρυθμίσεις.
2. Οπωσδήποτε τρίποδο.
3. Πρόγραμμα επεξεργασίας κατάλληλο για HDR επεξεργασία. Το Photoshop Cs2 και Cs3 το διαθέτουν. Όσοι δεν έχουν το Photoshop μπορούν να κατεβάσουν το πολύ καλό για αυτή τη δουλειά Photomatix. Η έκδοση Pro είναι δοκιμαστική και έχει πολλές δυνατότητες. Η έκδοση Basic είναι Free με περιορισμένες δυνατότητες.

Πως γίνεται (συνοπτικά με λίγα λόγια):

Βασίζεται κυρίως σε πάνω από 3 λήψεις τουλάχιστον, με το ίδιο καρέ. Δηλαδή 3 λήψεις με το ίδιο κάδρο. Η κάθε λήψη όμως διαφοροποιείται ως προς την έκθεση (μεταβολή της έκθεσης) με 2, 3, περίπου stop ανάλογα. Η πρώτη είναι μια νορμάλ λήψη, η δεύτερη υποφωτισμένη και σκοτεινή, ενώ η τρίτη υπερφωτισμένη με σχεδόν καμένα τα φωτεινά σημεία.

Προσωπικά για την εισαγωγή μου στην HDR τεχνική (μιας και τώρα αρχίζω) χρησιμοποίησα την δυνατότητα Bracketing (ΒΚΤ) που μου προσφέρει η μηχανή μου μέχρι να εξοικειωθώ καλύτερα. Τράβηξα λοιπόν τις 3 απαραίτητες πόζες μέσα στο χώρο του σπιτιού μου με το φωτισμό που συνήθως έχω με το τρίποδο, χωρίς φλας και μετά τις πέρασα στο Photomatix.

Η 1η λήψη είναι υποφωτισμένη, η 2η νορμάλ και η 3η υπερφωτισμένη.

Το αποτέλεσμα:

Έχω να πω λοιπόν, πως σαν αρχάριος σε αυτή την τεχνική και καθόλου εξοικειωμένος με το πρόγραμμα, μου πήρε αρκετή ώρα να «συνεφέρω» τη φωτογραφία αλλά το αποτέλεσμα μου άρεσε και το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον για μελλοντική «προστριβή». Επίσης πιστεύω πως οι αγαπημένες μου λήψεις τοπίων θα αποκτήσουν περισσότερο ενδιαφέρον…»

Δείτε κι άλλες φωτό..

Nayarit. Μια παραλία κρυμμένη μέσα στο βουνό!

 

Μία από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες στον κόσμο υπάρχει καλά κρυμμένη σε ένα απομακρυσμένο μέρος του πλανήτη, και πιο συγκεκριμένα στα περίφημα Marieta Islands που βρίσκονται στην ακτή Nayarit στο Μεξικό.

Στο εσωτερικό ενός βουνού, που δημιουργήθηκε από επαναλαμβανόμενες εκρήξεις ηφαιστείων από το 1900 και μετά, οι επισκέπτες βρίσκονται κυριολεκτικά μπροστά σε ένα φυσικό θαύμα που όμοιό του δεν υπάρχει αλλού.

Μια μικρή παραλία μέσα στο βουνό δημιουργεί ένα από τα πιο ασυνήθιστα φυσικά τοπία που υπάρχουν στον κόσμο, η πρόσβαση στην οποία γίνεται μόνο με σκάφος ή κολυμπώντας 15 περίπου μέτρα μέσα σε μια σπηλιά.

Τα Marieta Islands αποτελούν έναν μικρό ακατοίκητο παράδεισο, που το 1960 χαρακτηρίστηκε ως εθνικό πάρκο, μετά από την παγκόσμια κατακραυγή που ξέσπασε εξαιτίας των στρατιωτικών δοκιμών που πραγματοποιούσε εκεί το Μεξικό.

Με πρωτεργάτη τον Ζαν Ζακ Κουστό, που κατά καιρούς έκανε διάφορα ερευνητικά ταξίδια στο αρχιπέλαγος των νησιών, το πρόβλημα στα Marieta Islands έγινε διεθνώς γνωστό, αναγκάζοντας τους Μεξικανούς να υποχωρήσουν, σταματώντας κάθε στρατιωτική δραστηριότητα.

Πέρα από το κολύμπι, το ψαροντούφεκο και το καγιάκ, κάθε άλλη δραστηριότητα είναι απαγορευμένη στην περιοχή, που συγκεντρώνει μόνο λίγους τυχερούς επισκέπτες κάθε χρόνο, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ζήσουν για λίγο στον παράδεισο!