STREET ART MURALS

Καλλιτέχνες λιλιπούτιων έργων

 

ο Χάρος στο Μεξικό είναι γένους θηλυκού

Με χαρά σας προσκαλώ στην παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου μου από τη σειρά «Cultura Mexicana» που τιτλοφορείται:

ο Χάρος στο Μεξικό είναι γένους θηλυκού

Η βιβλιοπαρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της Γιορτής των Νεκρών που φέτος συνδιοργανώνουν το Κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής Γλώσσας Abanico και ο Σύλλογος Μεξικανών Καλλιτεχνών και Διανοουμένων στην Ελλάδα «BΑLAM», με την υποστήριξη της Πρεσβείας του Μεξικού στην Αθήνα, του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και του Πολυχώρου Booze Cooperativa.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η διευθύντρια του Abanico Leonora Moreleón, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Πέτρος Κουμπλής και ο συγγραφέας Περικλής Κοροβέσης.

Θα συντονίσει η συγγραφέας Κωνσταντίνα Τασσοπούλου.

Όσοι γνωρίζετε τη σημασία της Γιορτής των Νεκρών για τους Μεξικάνους είναι σίγουρο ότι θα είστε εκεί. Όσοι δεν τη γνωρίζεται ελάτε να την ανακαλύψετε. Μετά από την παρουσίαση θα γιορτάσουμε και θα τιμήσουμε τους νεκρούς με μουσική, χορό, φαγητό και ποτό μέχρι… θανάτου!

Σας περιμένω.

Φιλικά

Luis Gómezbeck

ΟΚΤΑΝΑ

Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ’ αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ως ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή – ΟΚΤΑΝΑ!

Με κάθε σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις, η «πάλη των γραμμών» για τον ιδεολογικό-πολιτικό προσανατολισμό μιας –της όποιας- πολιτικής δύναμης με πρόταση εξουσίας, έχει ενδιαφέρον σε εποχές ειρήνης. Όμως, εδώ και τώρα, έχομε πόλεμο. Έναν ακήρυχτο πόλεμο από μια υπερεθνική συμμορία κατά της ελληνικής –κι όχι μόνο της ελληνικής- κοινωνίας.

Διαβάζω διάφορες περισπούδαστες αναλύσεις «οικονομολόγων» και οικονομολογούντων που επιμένουν να αναλύουν τις ατέλειες του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και να συγκρίνουν την Ελλάδα με την Ισπανία ή την Ιταλία, ακόμα και την Πορτογαλία, ξεχνώντας ότι οι υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου έχουν, άλλη περισσότερο, άλλη λιγότερο, λειτουργικές παραγωγικές υποδομές, σε αντίθεση με εμάς εδώ στην Ελλάδα, που μέσα στις ηδονιστικές παραισθήσεις δεκαετιών, σα γνήσιοι αρχοντοχωριάτες, αφήσαμε τα πάντα να ρημάξουνε, πριν τα τσιμεντώσουμε…

Βέβαια υπάρχουν και σοβαροί διανοητές, όπως ο Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος ακόμα και σήμερα επανέλαβε ότι για να βγει η Ελλάδα από την κρίση πρέπει να βρεθούν πόροι που θα «πυροδοτήσουν» αναπτυξιακές δομές.

Και προτάσεις για αναπτυξιακές δομές, θα μπορούσε κάποιος να συμπληρώσει.

Όμως εμείς εδώ, κάθε τοπική κοινωνία από μόνη της, εφόσον η κεντρική εξουσία είναι παραδομένη στους λήσταρχους και τους «λισταρχους», αντί να συζητάμε τους τρόπους και τις μεθόδους ανασύστασης της παραγωγικής βάσης της χώρας, αναλωνόμαστε σε ατέρμονες συζητήσεις για την ιδεολογική και την πολιτική καθαρότητα των απόψεών μας όταν δεν συνυπογράφομε όψιμες εκκλήσεις να κηρυχθεί παράνομη η «Χρυσή Αυγή». Αναρωτιέμαι αν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος από αυτὀν για να βελτιώνονται μέρα με τη μέρα τα ποσοστά που δίνουν οι δημο(σ)κόποι στη Χρυσή Αυγή.

Εκεί στα Χανιά, όπως και πέρσι, έτσι και φέτος τα πορτοκάλια θα σαπίσουν κάτω από τα δένδρα, το λάδι θα «κοπεί» με μεταχρονολογημένες επιταγές, σε «αγοραίες» τιμές κάτω από το πραγματικό κόστος παραγωγής, που κανείς δεν ξέρει να το υπολογίσει.

Δε βαριέσαι, έχει ο Θεός, θα πουλήσομε «ισοδύναμη» ποσότητα από μολυβένια τσολιαδάκια, made in China, στους τουρίστες που μας φέρνουν τα κρουαζιερόπλοια.

Χονδρές ελιές στην Αγορά των Χανίων, καλαματιανές, μπορεί και ισπανικές, δεν πρόσεξα, τρία ευρώ οι δέκα ελιές, μέσα στην πλαστική, αεροστεγή συσκευασία τους. To take away. Γιατί δεν τις αγοράζει κανείς? Δεν αναρωτιέσαι! Τις πουλάνε μισοτιμής, ίδιες κι απαράλλαχτες φαίνονται στη συσκευασία, μπορεί να είναι μαροκινές, ποιόν ενδιαφέρει, χωρίς φόρο προστιθέμενης αξίας, μέσα στο κρουαζιερόπλοιο.

Καληνύχτα και καλή τύχη, κατά που λένε…

Αλλά για δες που έρχεται από τα παλιά κι ο παππούς Αίσωπος, να μας συμβουλεύσει, διηγούμενος εκείνη την ιστορία του αγωγιάτη που κόλλησε με το κάρο του φορτωμένο στις λάσπες. Άρχισε να προσεύχεται στην Αθηνά o αγωγιάτης, να του στείλει τον ημίθεο Ηρακλή να τον βοηθήσει να ξεκολλήσει. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» τον ορμήνεψε η Παλλάδα κι όποιος δεν κατάλαβε, δεν κατάλαβε…

Δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολία, το λέει κι ο παππούς Αίσωπος: πρώτα-πρώτα πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και ύστερα να αρχίσουμε να κουβεντιάσομε πώς θα ανοικοδομήσουμε τα ερείπια που αφήνει πίσω της η εποχή των μπλε και των πράσινων καφενείων, καθώς και των όψιμων παραφυάδων τους.

Σημειωνόταν σε ένα παλαιότερο κείμενο που είχα συνυπογράψει: «η προσπάθειά μας δεν πρέπει να σκαλώσει σε αναχώματα της πολιτικής ταυτότητας του καθενός από μας διότι θεωρούμε ότι έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών ένας φοιτητής που δε συμμετέχει στο φοιτητικό κίνημα, από ένα «αγωνιστή» φοιτητή που περνάει τα μαθήματα με αντάλλαγμα την ψήφο του στις εκλογές της συγκλήτου του πανεπιστημίου του, έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών ένας γιατρός που ψηφίζει «συντηρητικά» αλλά δεν παίρνει φακελάκι, από έναν «προοδευτικό» που στριμώχνει στη σκοτεινή γωνία τον παππού ή τη γιαγιά πριν τους προγραμματίσει για το χειρουργείο, έχει μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία των Πολιτών, ένας «συντηρητικός» δημόσιος υπάλληλος που βρίσκεται στη θέση του και προσπαθεί να συμβάλλει στην εξυπηρέτηση των συμπολιτών του από έναν «προοδευτικό» που πηγαίνει στο γραφείο του το πρωί, κρεμνάει το σακάκι του στην καρέκλα κι επιστρέφει ξανά την ώρα που σχολάει για να το πάρει και να πάει σπίτι του.»

Κι όποιος δεν κατάλαβε, δεν κατάλαβε…

πηγή: my-pillow-book

***********************************************************

ΟΧΙ ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ ΜΑ ΟΚΤΑΝΑ

Όταν διά της πίστεως και της καλής θελήσεως, αλλά και από  επιτακτικήν, αδήριτον ανάγκην δημιουργηθούν αι προϋποθέσεις και εκτελεσθούν όχι οικοδομικά, ή ορθολογιστικά, μα διαφορετικά τελείως έργα, εις την καρδιά του μέλλοντος, εις την καρδιά των υψηλών οροπεδίων και προ παντός μέσ’ στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, θα υπάρξη τότε μόνον η Νέα Πόλις και θα ονομασθή πρωτεύουσα της ηνωμένης, της αρραγούς και αδιαιρέτου Οικουμένης.

Άγνωστον αν η παλαιά, που εκτείνεται προ του ωκεανού στα πόδια του κατακορύφου βράχου που μοιάζει με το Τζέμπελ-αλ-Ταρέκ, άγνωστον αν θα εγκαταλειφθή, ή αν θα υφίσταται καν στα χρόνια εκείνα, ή αν, απέραντη και κενή, θα διατηρηθή ως δείγμα μιας ελεεινής, μιας αποφράδος εποχής, ή ως θλιβερόν μουσείον διδακτικόν, πλήρες παραδειγμάτων προς αποφυγήν. Εκείνο που είναι βέβαιον είναι ότι η Νέα Πόλις θα οικοδομηθή, ή μαλλον θα δημιουργηθή, και θα είναι η πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, εις την καρδιά του μέλλοντος και των ανθρώπων, μετά χρόνια πολλά, οδυνηρά, βλακώδη και ανιαρά, ίσως μετά από μίαν άλωσιν οριστικήν, μετά την μάχην την τρομακτικήν του επερχομένου Αρμαγεδδώνος.

Δεν θα εξετάσω τας λεπτομερείας. Είναι μακράν ακόμη η εποχή, ώστε από τούδε να τας γνωρίζωμεν καταλεπτώς, ή «a priori». Αυτό που με ενδιαφέρει απολύτως – και θα έπρεπε να ενδιαφέρη όλους – είναι ότι η Νέα Πόλις θα ολοκληρωθή, θα γίνη. Όχι βεβαίως από αρχιτέκτονας και πολεοδόμους οιηματίας, που ασφαλώς πιστεύουν, οι καημένοι, ότι μπορούν αυτοί τους βίους των ανθρώπων εκ των προτέρων να ρυθμίζουν και το μέλλον της ανθρωπότητος, με χάρακες, με υποδεκάμετρα, γωνίες και «ταυ», μέσα στα σχέδια της φιλαυτίας των, ναρκισσευόμενοι (μαρξιστικά, φασιστικά, ή αστικά), πνίγοντες και πνιγόμενοι, να κανονίζουν.

Όχι, δεν θα κτισθή η Νέα Πόλις έτσι΄ μα θα κτισθή απ’ όλους τους ανθρώπους, όταν οι άνθρωποι, έχοντες εξαντλήσει τας αρνήσεις, και τας καλάς και τας κακάς, βλέποντες το αστράπτον φως της αντισοφιστείας – τουτέστι το φως της άνευ δογμάτων, άνευ ενδυμάτων Αληθείας – παύσουν στα αίματα και στα βαριά αμαρτήματα χέρια και πόδια να βυθίζουν, και αφήσουν μέσα στις ψυχές των, με οίστρον καταφάσεως, όλα τα δένδρα της Εδέμ, με πλήρεις καρπούς και δίχως όφεις – μά τον Θεό, ή τους Θεούς – τελείως ελεύθερα ν΄ ανθίσουν.

 Ναι, ναι (αμήν, αμήν λέγω υμίν), σας λέγω την αλήθειαν. Η Νέα Πόλις θα κτισθή και δεν θα είναι χθαμαλή σε βαλτοτόπια. Θα οικοδομηθή στα υψίπεδα της Οικουμένης, μα δεν θα ονομασθή Μπραζίλια, Σιών, Μόσχα, ή Νέα Υόρκη, αλλά θα ονομασθή η πόλις αυτή Οκτάνα.

Και τώρα ο καθείς θα διερωτηθή ευλόγως: «Μα τι θα πη Οκτάνα ;»

Δίκαιον το ερώτημα και η απάντησις θα έλθη γρήγορα. Όμως διά να γίνη πλήρως νοητή, ρίξετε πρώτα μέσα σας μια καλή ματιά και ευθύς μετά ρίξετε άλλη μία τριγύρω σας δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Έπειτα κλείστε τα μάτια σας για μια στιγμή και ανοίξτε τα αποτόμως, ανοίγοντας διάπλατα και τις ψυχές σας. Η απάντησις θα βρίσκεται μπροστά σας, όχι μονάχα νοητή, μα και απτή – σώμα περικαλλές και έμψυχον και σφύζον.

Και τώρα (αμήν, αμήν) λέγω υμίν:

Οκτάνα , φίλοι μου, θα πη μεταίχμιον της Γης και του Ουρανού, όπου το ένα στο άλλο επεκτεινόμενο ένα τα δύο κάνει.

Οκτάνα θα πη πυρ, κίνησις, ενέργεια, λόγος σπέρμα.

Οκτάνα θα πη έρως ελεύθερος με όλας τας ηδονάς του.

Οκτάνα θα πη ανά πάσαν στιγμήν ποίησις, όμως όχι ως μέσον εκφράσεως μόνον, μα ακόμη ως λειτουργία του πνεύματος διηνεκής.

Οκτάνα θα πη η εντελέχεια εκείνη, που αυτό που είναι αδύνατον να γίνη αμέσως το κάνει εν τέλει δυνατόν, ακόμη και την χίμαιραν, ακόμη και την ουτοπίαν, ίσως μια μέρα και την αθανασίαν του σώματος και όχι μονάχα της ψυχής.

Οκτάνα θα πη το «εγώ» «εσύ» να γίνεται (και αντιστρόφως το «εσύ» «εγώ») εις μίαν εκτόξευσιν ιμερικήν, εις μίαν έξοδον λυτρωτικήν, εις μίαν ένωσιν θεοτικήν, εις μίαν μέθεξιν υπερτάτην, που ίσως αυτή να αποτελή την θείαν Χάριν, το θαύμα του εντός και εκτός εαυτού, κάθε φοράν που εν εκστάσει συντελείται.

Οκτάνα θα πη η ενόρασις και η διαίσθησις εκείνη, που επιτρέπουν σωστά να νοιώθης, να καταλαβαίνης όλην την αγωνίαν των αλγούντων, τα λόγια τα συμβολικά του Ιησού, όλην την σκέψιν των αθέων, τας αστραπάς των προφητών και όλην την σημασίαν των τηλαυγών εκλάμψεων του Ζαραθούστρα.

Οκτάνα θα πη (χωρίς να περιφρονούμε του γήρατος την σοφίαν) θα πη πάση θυσία διατήρησις της παιδικής ψυχής εις όλα τα στάδια της ωριμότητος, εις όλας τας εποχάς του βίου, διότι άνευ αυτής και η πιο χρυσή νεότης γρήγορα στάχτη γίνεται και χάνεται και φεύγει και μένει στη θέσι της η θλίψις, η άνευ ελπίδων μεταμέλεια και η στυγνή ρυτίς.

Οκτάνα θα πη εν πλήρει αθωότητι Αδάμ, εν πλήρει βεβαιότητι Αδάμ–συν-Εύα.

Οκτάνα θα πη οι άνθρωποι άγγελοι να γίνουν, αλλ’ άγγελοι με φύλον φανερόν, συγκεκριμένον.

Οκτάνα θα πη επί γης Παράδεισος, επί της γης Εδέμ, χωρίς προπατορικόν αμάρτημα, πέραν πάσης εννοίας κακού, με ελευθέραν εις πάσαν περίπτωσιν παντού και την αιμομιξίαν.

Οκτάνα θα πη απόλυτος ενότης πνεύματος και ύλης.

Οκτάνα θα πη διατήρησις επαφής και στα απώτερα σημεία των εξελίξεων με πάσαν πηγήν που όντως αποτελεί των αρχετύπων της ζωής ιερή μια νερομάνα.

Οκτάνα θα πη παν ότι μάχεται τον θάνατον και την ζωήν παντού και πάντοτε διαφεντεύει.

Οκτάνα θα πη αληθινή ελευθερία και όχι εκείνη η φοβερά ειρωνεία, να λέγεται ελευθερία ό,τι χωρεί ή ό,τι εναπομένει στα ελάχιστα περιθώρια που αφήνουν στους ανθρώπους οι απάνθρωποι νόμοι των περιδεών και των τυφλών ή ηλιθίων.

Οκτάνα θα πη , όχι πολιτικής, μια ψυχικής ενότητος Παγκόσμιος Πολιτεία (πιθανώς Ομοσπονδία) με ανέπαφες τις πνευματικές και εθνικές ιδιομορφίες εκάστης εθνικής ολότητος, εις μίαν πλήρη και αρραγή αδελφοσύνην εθνών, λαών και ατόμων, με πλήρη σεβασμόν εκάστου, διότι αυτή μόνον εν τέλει θα ημπορέση διά της κατανοήσεως, διά της αγωνιστικής καλής θελήσεως, ουδόλως δε διά της βίας, τας τάξεις και την εκμετάλλευσιν του ανθρώπου από τον άνθρωπον να καταργήση, να εκκαθαρίση επιτέλους!

Οκτάνα θα πη παντού και πάντα εν ηδονή ζωή.

Οκτάνα θα πη δικαιοσύνη.

Οκτάνα θα πη αγάπη.

Οκτάνα θα πη παντού και πάντα καλωσύνη.

Οκτάνα θα πη η αγαλλίασις εκείνη που φέρνει στα χείλη την ψυχή και εις τα όργανα τα κατάλληλα με ορμήν το σπέρμα.

Οκτάνα, φίλοι μου, θα πη, απόλυτος μη συμμόρφωσις με ό,τι αντιστρατεύεται, ή μάχεται, ή αναστέλλει την έλευσιν της Οκτάνα.

Οκτάνα θα πη μη συμμετοχή και μη αντίταξι βίας εις την βίαν.

Οκτάνα θα πη ό,τι στους ουρανούς και επί της γης ηκούετο, κάθε φοράν που ως μέγας μαντατοφόρος, με έντασιν υπερκοσμίου τηλεβόα, ο Άγγελος Κυρίου εβόα.

Ιδού με ολίγα λόγια, αλλά σαφή, ιδού τι θα πη, φίλοι μου, Οκτάνα.

Και τώρα θα προσθέσω:

Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ’ αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ως ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή – ΟΚΤΑΝΑ!

Ανδρέας Εμπειρίκος Γλυφάδα, 20. 8. 1965

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΕΔΩ:

Το Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ και βρέχει, και είναι όμορφα να διαβάζεις πίνοντας τσάι ή καφέ, σε μία αφράτη πολυθρονίτσα, στο σπίτι σου.

Είναι όμορφα να διαβάζεις, γενικά.

Όχι μόνον ηλεκτρονικά, αλλά παραδοσιακά.

Σελίδες χάρτινες που κουβαλιούνται κι ευκολότερα στο μετρό.

Η Στέλλα Σαμιώτου Φιτσάιμονς, συγκέντρωσε διάφορες αναρτήσεις από το Ηλεκτρονικό Λογοτεχνικό της Μπιστρό και τις έδεσε σε μία όμορφη έκδοση που μόλις φουρνίστηκε.

 Αγοράστε την ηλεκτρονικά, βάλτε νερό στο βραστήρα και διαβάστε.

Μια αντιπροσωπευτική συλλογή από διηγήματα και ποίηση που παρουσιάστηκαν στο Λογοτεχνικό Μπιστρό τον πρώτο χρόνο της εμφάνισής του στο διαδίκτυο.

 Συμμετέχουν: 

Νίκος Αραπάκης, Γιώργος Βέης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Δημήτρης Ζαφείρης, Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου, Λύο Καλοβυρνάς, Νίκος Καρακάσης, Χαριτίνη Καρρά, Σοφία Κολοτούρου
Αύγουστος Κορτώ, Ελένη Κοφτερού, Πολυχρόνης Κουτσάκης, Γιάννης Λειβαδάς, Βασίλης Μανουσάκης, Μανώλης Μεσσήνης, Δημήτριος Μουζάκης, Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Χαρά Νικολακοπούλου, Γιάννης Νικολούδης, Χαριτίνη Ξύδη, Ιφιγένεια Παρασκευά,  Αντώνης Πάσχος, Χριστόφορος Παυλίδης, Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη, Κωνσταντίνα Τασσοπούλου, Μαρία Τσιράκου, Γιάννης Φαρσάρης.

 Το βιβλίο είναι διαθέσιμο σε όλες τις σελίδες του Amazon σε Ευρώπη και Αμερική, όπως και στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα.

*Ο αγγλικός τίτλος οφείλεται στους όρους που θέτει το ISBN και η έκδοση και διανομή μέσω του Amazon στην Αμερική.

Το Κινηματογραφικό Εργαστήρι Χανίων παρουσιάζει…

To Kινηματογραφικό Εργαστήρι Χανίων παρουσιάζει τις ταινίες των μαθητών του, τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου στις 18:30 στον κινηματογράφο Αττικόν. Θα προβληθούν οι ταινίες:

• » Contrast » – Eιρήνη Δρακωνάκη

• » 3 μήνες «- Θοδωρής Θωμαδάκης

• » Go » – Δήμητρα Ξηράκη

• » Επισκέπτης » – Μάρκος Πενθερουδάκης

• » Το όνειρο » – Κώστας Γλεντουσάκης

• » video clip» – Γιώργος Σέρβος

• » Libero » – Kατερίνα Λιοδάκη

• » Έχε το νου σου στο παιδί » – Ευδοξία Οικονομάκη

Όλες οι ταινίες οργανώθηκαν και γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του εργαστηρίου, την περίοδο 2011-2012.