ΚΟΤΑ, Μ*Ε*Γ*Α***Α*Φ*Ι*Ε*Ρ*Ω*Μ*Α. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ !!!

Ψάχνοντας εδώ και κει έπεσα πάνω σ΄ένα τύπο Ο ΟΠΟΙΟΣ έστυψε το θέμα ΚΟΤΑ. Να πω την αλήθεια, ένα φρέσκο αυγουλάκι για πρωινό θα το΄τρωγα, αλλά πούντο. ΝΑ ΤΟ ΛΟΙΠΟΝ. τώρα ΚΑΙ ΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ !!! Διότι ο άγνωστος Χ αποκάλυψε ΟΛΑ τα κρυμμένα μυστικά γι΄αυτό το αγαπημένο πτηνό και τα υποπροϊόντα του (αυγά & κουτσουλιά). ΔΩΣΕ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ. ΤΟΥ ΄41. Αδερφέ Χ, τι να σου πω.

RESPECT!!!

Εκτροφή κοτόπουλων

Τις κότες πρέπει να τις βάζουμε σε κοτέτσι θερμό καλά κλεισμένο και που να το φτάνει ο καπνός του σπιτιού. Στους τοίχους του κοτετσιού κάνουμε τις φωλιές για να γεννούν οι κότες, από σανίδες και από κάτω στρώνουμε άχυρα για να μην πέφτουν σε σκληρό μέρος τα αυγά και σπάζουν. Μπήχνουμε δε και ραβδιά στους τοίχους για να κουρνιάζουν οι κότες. Στις κότες βάζουμε να τρώνε φάρο βρασμένο ή κεχρί ή πίτουρα ή ήρα από σιτάρι. Αυτή είναι η καλύτερη τροφή. Επίσης τους βάζουμε  και χλωρά φύλλα από τριφυλλόκλαδο που τις κάνουν πολύ γόνιμες. Όταν κάνουν αυγά οι κότες πρέπει να προσέχουμε να μην τρώνε τσίπουρα γιατί γίνονται στείρες. Τις κότες που τρώνε τα αυγά τις ξεσυνηθίζουμε με τον εξής τρόπο. Βγάζουμε το ασπράδι του αυγού και στο κρόκο μέσα βάζουμε γύψο υγρό που θα κοκαλώσει. Και έτσι όταν λιχουδέψουν να φάνε το αυγό δεν θα βρίσκουν τίποτα και γρήγορα θα κόψουν την συνήθεια να τρώνε αυγά. Οι κότες γίνονται παχύτατες όταν τις έχουμε μέσα σε κοτέτσι σκοτεινό και ζεστό και τους μαδήσουμε τα μεγάλα φτερά. Τους δίνουμε δε να τρώνε κριθαράλευρο ζυμωμένο με νερό. Άλλοι τους δίνουν κριθάρι και αλεύρι από ήρα ή κριθάρι και σπόρο λιναριού μαζί με αλεύρι από αφρυγάνιστο κριθάρι. Άλλοι βάζουν και αλεύρι και μερικοί χύνουν και κρασί μέσα. Άλλοι μουσκεύουν σιτάλευρο σε κρασί και το δίνουν στις κότες. Οι περισσότεροι τις τρέφουν με κεχρί. Όποιος θέλει να κάνει κότες πρέπει να διαλέξει αυτές που γεννάνε πιο πολύ. Καταλαβαίνουμε τις πιο πολύγονες από την πείρα και άλλα σημάδια. Γενικά οι ξανθωπές κότες και όσες έχουν μονά δάχτυλα και μεγάλα μάτια και λειρί ορθό, καθώς και όσες έχουν μαύρα φτερά και είναι μεγαλόσωμες, μπορούν εύκολα να κρατούν τα κοκόρια από πάνω τους και γεννοβολούν καλύτερα και κάνουν μεγάλα αυγά, από τα οποία βγαίνουν και μεγάλα πουλιά. Σε κάθε σπίτι δεν πρέπει να τρέφονται περισσότερες από 50 κότες. Γιατί όταν είναι στεναχωρημένες ψοφούν. Τα κοκόρια πρέπει να είναι το 1/6 από τις κότες.

Αναπαραγωγή

Τα αυγά πρέπει να τα παίρνουμε αμέσως μόλις γεννήσουν και να τα βάζουμε σε δοχεία με πίτουρα. Όταν θέλουμε να κλωσήσει η κότα στρώνουμε καθαρά άχυρα στη φωλιά της και βάζουμε ανάμεσα και ένα σιδερένιο καρφί. Καθώς λένε τούτο την προφυλάγει από κάθε ζημιά. Στις καλές κότες βάζουμε όχι περισσότερα από 23 αυγά, στις καλύτερες λιγότερα, ανάλογα με την δύναμή τους. Πάντοτε όμως πρέπει να είναι μονός ο αριθμός των αυγών και να αρχίζει το κλώσσημα όταν μεγαλώνει το φεγγάρι, δηλαδή από την πρώτη ημέρα έως της 14 του σεληνιακού μηνός. Για κλώσσημα πρέπει να βάζουμε αυγά που έχουν γεννηθεί από την εποχή που αρχίζει να φυσάει ο ζέφυρος έως την φθινοπωρινή ισημερία. Δηλαδή από της 20 του Φεβρουαρίου έως της 5 Οκτωβρίου. Για αυτό τα αυγά που γεννιούνται αυτή την εποχή τα χωρίζουμε για να τα βάλουμε στην κλώσα. Όσα αυγά γεννιούνται πριν ή μετά την εποχή αυτή είναι ακατάλληλα για κλώσημα, όπως και όλα τα πρωτότοκα. Γιατί είναι άγονα ή είναι ατελή τα πουλιά της. Η καλύτερη εποχή για το κλώσσημα, είναι η Ανοιξιάτικη ισημερία, δηλαδή από τις 6 του Απρίλη. Πρέπει δε να βάζουμε κλώσες τις κότες που είναι προχωρημένες σε ηλικία γιατί γεννούν λιγότερο και όχι τις νέες και γερές που μπορούν να γεννούν. Οι καλύτερες για το γεννοβόλημα κότες είναι οι χρονιάρικες, ιδίως όμως οι δίχρονες. Δεν πρέπει να βάζουμε για κλώσες τις κότες που έχουν από πίσω νύχι σαν του πετεινού, γιατί τρυπούν τα αυγά. Αφού βάλουμε τα αυγά στη φωλιά, μπάζουμε μέσα και την κότα και την κλείνουμε για να τα ζεστάνει όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα. Το πρωί και το δειλινό ανοίγουμε τη φωλιά και βάνουμε στη κλώσα τη συνηθισμένη τροφή και νερό και κατόπι πάλι την κλείνουμε. Όσες κότες δεν μπαίνουν μόνες τους στη φωλιά τις αναγκάζουμε να μπουν. Τα αυγά τα καταλαβαίνουμε αν έχουν πουλί εάν τα κοιτάξουμε στον ήλιο, αφού τα κλωσήσει η κότα 4 ημέρες. Αν φαίνονται μέσα κλωστές και σαν να έχει αίμα, το αυγό θα κάνει πουλί. Αν όμως το αυγό είναι διαφανές, θα είναι άγονο και πρέπει να το αντικαταστήσουμε με άλλο. Δεν πρέπει να φοβόμαστε ότι θα χαλάσουν τα αυγά αν τα στριφογυρίσουμε σιγά-σιγά πολλές φορές. Γιατί από αυτό δεν παθαίνουν καμιά βλάβη. Την ίδια ημέρα δεν πρέπει να βάζουμε μόνο μία κότα να κλωσήσει αλλά 3 ή 4 μαζί. Και τα πουλιά που βγαίνουν πρέπει να παίρνουμε από την κάθε κλώσα και να τα δίνουμε σε εκείνη που έβγαλε λιγότερα πουλιά. Τα αυγά της τελευταίας αυτής, όσα δεν έχουν βγάλει πουλιά, τα μοιράζουμε στις άλλες κότες που κλωσάζουν ακόμη, για να ζεσταθούν μαζί με τα άλλα και να βγάλουν πουλιά. Στην κότα αυτή που έβγαλε τα λιγότερα δε πρέπει να δίνουμε περισσότερα από 30 κλωσσόπουλα. Τις κότες τις πειράζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το κρύο. Τα αυγά τα δοκιμάζουμε αν είναι καλά με τον εξής τρόπο. Τα βάζουμε στο νερό και όσα είναι λειψά μένουν από πάνω και είναι άχρηστα, όσα δε είναι γεμάτα πάνε στον πάτο. Δεν πρέπει να κουνάμε τα αυγά για να τα δοκιμάσουμε, γιατί με το κούνημα χαλάει το έμβρυο που έχουν μέσα τους. Μερικοί βάζουν στις κότες να κλωσήσουν και ξένα αυγά. Η κότα κλωσάζει αυγά του φασιανού, όπως και τα δικά της σε 21 ημέρες. Του παγωνιού και της χήνας σε 29. Πρέπει επομένως να λογαριάζουμε, όταν βάνουμε στην κότα τέτοια αυγά ότι θα τα κλωσήσει 7 ή 8 ημέρες ύστερα από τα δικά της.

Πως τρέφονται τα κλωσόπουλα

Τα πουλιά μόλις βγουν τα βάζουμε μέσα σε κοφίνι και τα κρεμούμε πάνω από λίγο καπνό. Τις 2 πρώτες μέρες δεν τους δίνουμε τροφή και βουλώνουμε το δοχείο όπου βάνουμε την τροφή με σβουνιά. Στα κλωσόπουλα τις πρώτες 15 ημέρες δίνουμε την εξής τροφή. Αλεύρι με σπόρο από κάρδαμο μουσκεμένα σε κρασί και νερό. Θυμιατίζουμε δε και το κοτέτσι με ένα από τα φάρμακα που διώχνουν τα ερπετά. Έως τις 40 ημέρες τα πουλιά πρέπει να είναι πάντα κάτω από σκεπή και σε πάρα πολύ ζεστό κοτέτσι, γιατί τα πειράζει πάρα πολύ το κρύο.

Εάν δέσουμε κάτω από τις φτερούγες της κότας απήγανο δεν τις πειράζει ούτε ο αγριόγατος ούτε η αλεπού, ούτε κανένα άλλο άγριο ζώο.

Για να γενούν και να κάνουν οι κότες μεγάλα αυγά

Οι κότες γεννούνε μεγάλα αυγά εάν κοπανίσουμε ένα κοχύλι της Λακωνίας και το ανακατέψουμε με πίτουρα και κατόπιν τα ζυμώσουμε με κρασί και τα δώσουμε στις κότες. Επίσης εάν δώσουμε στις κότες να φάνε 20 δράμια κοπανισμένο κοχύλι με μιάμιση οκά πίτουρα. Μερικοί για να κάνουν αυγά λιώνουν κοκκινόχωμα και το ανακατεύουν με την τροφή. Οι κότες δεν απορρίχνουν αν ψήσουμε ασπράδι από αυγά και το ζυμώσουμε με άλλα τόσα τριμμένα ξερά σταφύλια φαγουλάτα και τους τα δώσουμε να τα φάνε πριν από άλλη τροφή.

Ο Αγάπιος μοναχός γράφει για το πώς να γενούν κάθε μέρα οι κότες:

Δίνε τους να τρώνε ρύζι με τη φλούδα και τα άνθη της τσουκνίδας και εάν δεν είναι άνθη ας τρώνε τις κορφές τους. Βράσε τη βρώμη ή το κριθάρι ή ότι άλλο ταΐζεις τις κότες, με το σπόρο της τσουκνίδας και με το καρπό αυτό τάιζε τις κότες, να γενούν κάθε ημέρα.

Η Maria Thun στο βιβλίο της the biodynamic year αναφέρει ότι τάιζε τα χηνάκια τους όταν ήταν μικρή, με ένα καλάθι φρέσκιες τσουκνίδες κάθε μέρα και ότι όλα έμεναν υγιή και αναπτύσσονταν σωστά.

Πως διατηρούνται τα αυγά

Τα αυγά τα διατηρούμε το χειμώνα στα άχυρα και το καλοκαίρι στα πίτουρα. Άλλοι τα ξεπλένουν με νερό και τα αλείφουν με αλάτι ψιλό και έτσι τα διατηρούν. Μερικοί τα βαφτίζουν σε χλιαρή άλμη, τα αφήνουν 3-4 ώρες και κατόπιν τα βγάζουν και τα χώνουν μέσα σε πίτουρα ή άχυρα. Από τα αυγά που βάζουμε μέσα σε άλμη ή αλάτι μερικά χαλούν. Καταλαβαίνουμε δε ποιο είναι γεμάτο αυγό και πιο δεν είναι όταν τα βάλουμε μέσα σε νερό. Τα λειψά στέκουν από πάνω και τα γεμάτα πάνε κάτω.

Πως θεραπεύονται από αρρώστιες οι κότες

Τα μάτια της κότας θεραπεύονται αν τα αλείψουμε από έξω με γυναικείο γάλα ή με χυλό αντράκλας. Η αν τα αλείψουμε με κοπανισμένο αμμωνιακό αλάτι, ή κύμινο ανακατωμένο με άλλο τόσο μέλι και κατόπιν την βάλουμε στον ίσκιο. Όταν έχουν διάρροια οι κότες τις γιατρεύουμε αν τις δώσουμε να φάνε πριν από άλλη τροφή μια χούφτα αλεύρι και άλλο τόσο κερί ανακατωμένο με κρασί. Η ζουμί από μήλα ή κυδώνια βρασμένα. Τις ωφελούν δε και τα ψητά μήλα ή κυδώνια. Για να γιατρευτούν από τις ψείρες οι κότες, τις αλείφουμε με κύμινο καβουρδισμένο και άλλα τόσα ξερά σταφύλια ανακατωμένα και κοπανισμένα μαζί, κατόπιν δε με κρασί. Έπειτα τις ξεπλένουμε με ζουμί από βρασμένα άγρια λούπινα. Οι κότες πιάνουν κόρυζα από το ακάθαρτο νερό για αυτό πρέπει να τους δίνουμε καθαρό. Τις γιατρεύουμε από την κόρυζα αν κόψουμε σε ψιλά κομμάτια σκόρδα και τα βάλουμε σε ζεστό λάδι και ξεπλύνουμε το στόμα της. Αν το φάνε το φάρμακο αυτό καλύτερα, γιατρεύονται. Επίσης τις ωφελεί η αγριοσταπίδα ανακατωμένη με ρόβι, καθώς και η σκιλλοκρεμμύδα, όταν τη φάνε καθαρισμένη και μουσκεμένη στο νερό και ανακατωμένη με αλεύρι. Αν έχουνε όμως περισσότερη κόρυζα τις χαρακώνουμε με μαχαίρι στο κατωσάγωνο και ζουλίζουμε γύρω από τα μάτια, τις πληγές δε που έγιναν τις τρίβουμε με ψιλό αλάτι. Μερικοί τις θυμιατίζουν με ρίγανη και ύσσωπο και θυμάρι, κρατώντας από πάνω από το θυμίαμα το κεφάλι τους ή μουσκεύουν ρίγανη στο νερό και τους δίνουμε να πιούν.

Μερικοί καθαρίζουν το κοτέτσι, τις φωλιές και τις ίδιες τις κότες με θειάφι και κατράμι και δαδιά. Στις φωλιές βάνουν και ένα κομμάτι σίδερο ή κεφάλι από καρφί και κλωνάρια δάφνης. Η δάφνη είναι για να μην πειράζονται οι κότες από τα αστραπόβροντα.

Οι πετεινοί

Πρέπει να διαλέγουμε τους πιο πολεμικούς πετεινούς. Τους καταλαβαίνουμε ποιοί είναι από την πείρα και από άλλα σημάδια. Οι καλύτεροι πετεινοί είναι εκείνοι που έχουν σφιχτό κορμί, κόκκινο λειρί, κοντή μύτη και είναι όμορφοι και έχουν μαύρα μάτια και σκουλαρίκια τρανταφυλλόμορφα και λαιμό δυνατό και είναι παρδαλοί και έχουν πόδια λεπιδωτά και περισσότερο παχιά παρά μακριά και τα νύχια τους είναι στερεά και σουβλερά και έχουν πυκνή και μεγάλη ουρά. Επίσης δε όταν είναι θυμώδεις και φωνακλάδες και δεν νικιούνται εύκολα όταν πιάνονται. Και όσοι δεν δίνουν αφορμή για μάχη, αλλά όταν τους επιτεθούν υπερασπίζονται με δύναμη. Ακόμα όσοι δεν φεύγουν από τα βλαβερά ζώα αλλά όταν τα ιδούν να επιτίθενται στις κότες τα εμποδίζουν. Στους πετεινούς δίνουμε τροφή σπόρο από τριφυλλόκλαδο και φύλλα χλωρά ή βρεγμένα σε νερό που τα τρέφουν όχι λιγότερο από τα χλωρά.

Πηγή: Γεωπονικά-Κασσιανός Βάσσος

Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω για τα εντερικά προβλήματα των πτηνών, είναι να φυτέψετε αψιθιά, απήγανο, τανάκητο και άλλα φαρμακευτικά φυτά στην εξωτερική πλευρά του φράχτη του κοτετσιού σας. Όταν μεγαλώσουν τα φυτά που (συνήθως μέσα σε ένα χρόνο σε καλό έδαφος), τα κλαδιά τους θα διαπερνάνε το φράχτη και οι κότες θα τρώνε άνετα από αυτά.

Τα κοτόπουλα, κλωσσόπουλα

Περιγραφή εξωτερικών χαρακτηριστικών των ορνίθων

Καλή ωοτόκος

Λειρί: Μεγάλο, έντονο κόκκινο, μαλακό στιλπνό

Πρόσωπο: Λεπτό, αδυνατισμένο, μαλακό

Πρωκτός: Διεσταλμένος, μεγάλος, επιμήκης, μαλακός, υγρός (ΑΦΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ !!!)

Οστά λεκάνης: Λεπτά, εύκαμπτα. Οι κορυφές τους στρέφονται προς τα έξω και σχηματίζουν μεγάλο άνοιγμα, που χωρεί 2 έως 3 δάκτυλα

Κοιλιακή χώρα: Εκτεταμένη, μαλακή, εύκαμπτη

Στέρνο: Εξέχον με κλίση προς τα κάτω που σχηματίζει άνοιγμα μεταξύ οστών λεκάνης 3-4 δακτύλων

Δέρμα: Μαλακό, απαλό

Μάτια: Εξέχοντα, φωτεινά, ζωηρά

Πτέρωμα: Φθαρμένο, λερωμένο, άτονο αλλά πυκνό

Πόδια: Άσπρα, λεπτά, πλακουδερά, λιπαρά

Σκάρτη

Λειρί: Μικρό, ξεθωριασμένο, ξηρό, λεπιασμένο

Πρόσωπο: Σαρκώδες, ξηρό, τραχύ

Πρωκτός: Μικρός, συνεσταλμένος, στρογγυλός, ξηρός

Οστά λεκάνης: Χοντρά, άκαμπτα. Οι κορυφές τους στρέφονται προς τα μέσα και σχηματίζουν μικρό άνοιγμα που χωρεί μόνο 1 έως 2 δάκτυλα

Κοιλιακή χώρα: Περιορισμένη, παχιά, σκληρή

Στέρνο: Κλίνει προς τα επάνω και περιορίζει το διάστημα μεταξύ οστών λεκάνης σε 2 δάκτυλα

Δέρμα: Χονδρό, ξηρό με υπόστρωμα λίπους

Μάτια: Ρουφηγμένα, άτονα, σκυθρωπά

Πτέρωμα: Σημεία πτερόρροιας, αραιό

Πόδια: Κίτρινα, στρογγυλά, λεία

Γενικές αρρώστιες

-C.R.D. χρόνια αναπνευστική νόσος

-Μολυσματική κόρυζα

-Εσωτερική διφθερίτη

-Ψευδοπανώλη

-Κοκκιδίαση

-Εντερίτις

-Σκουλήκια

-Ψείρες και τσιμπούρια

Για την εντερίτιδα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γαλαζόπετρα (θεϊκό χαλκό) σκόνη 1 – 1.5 κιλό σε ένα τόνο φύραμα (καλή πρόσμιξη) επί 3-5 ημέρες. Με διακοπή μιας βδομάδας επαναλαμβάνετε αν είναι ανάγκη 3 ακόμα ημέρες.

Η γαλαζόπετρα μπορεί να δοθεί και με το νερό έως εξής:

Πρώτα παρασκευάζουμε ένα βασικό διάλυμα με αναλογία 32 γραμ. γαλαζόπετρα σκόνη, 4 κιλά νερό και μισό κιλό ξύδι. Βάζουμε σε ένα δοχείο την μισή ποσότητα του νερού (τα 2 κιλά) ρίχνουμε τη γαλαζόπετρα και μετά το μισό κιλό ξύδι. Αναταράσσουμε καλά για να διαλυθεί η γαλαζόπετρα και μετά προσθέτουμε και τα υπόλοιπα 2 κιλά νερό. (Μη χρησιμοποιείτε μεταλλικά δοχεία παρά μόνο πήλινα, ξύλινα, εμαγιέ ή πλαστικά).

Αυτό είναι το βασικό διάλυμα. Είναι δηλητήριο και πρέπει να προσέχετε τα παιδιά σας. Για περισσότερη ασφάλεια κολλήστε απάνω ετικέτα με την ένδειξη δηλητήριο.

Από το βασικό διάλυμα παρασκευάζουμε την διάλυση που δίνουμε στα πουλιά. Δύο μεγάλες κουταλιές βασικό διάλυμα σε κάθε 3.5 κιλά νερό (διάλυμα 1:2000).

Εμβολιασμοί

Οι νεοσσοί πρέπει να εμβολιάζονται στον καιρό τους. Εμβολισμοί γίνονται εναντίον 2 ασθενειών. Της ψευδοπανώλους και της διεφθερίτιδος.

Πρόγραμμα εμβολιασμών

4 ημερών

Σταγόνα στο μάτι ή στο πόσιμο νερό για την ψευδοπανώλη

4 εβδομάδων

Στο πόσιμο νερό για την ψευδοπανώλη

10-12 εβδομάδων

Τσίμπημα στη μεμβράνη της φτερούγας για τη διφθερίτιδα

4 μηνών

Ένεση στο στήθος για την ψευδοπανώλη

Καθαρισμός και απολύμανση του κοτετσιού

Πλύνετε καλά το δάπεδο με βούρτσα και διάλυση καυστικής ποτάσας 2-3% και καθαρίστε τις ταΐστρες και ποτίστρες με την ίδια διάλυση καυστικής ποτάσας. Η καθαριότητα είναι το πρώτο βήμα για την πρόληψη των ασθενειών.

Απολύμανση εναντίον των παρασίτων

Μετά την καθαριότητα ακολουθεί η απολύμανση και η εξόντωση των εξωτερικών παρασίτων των ορνίθων (ψείρες, τσιμπούρια κλπ.) Για να επιτύχουμε καλή απολύμανση ψεκάζουμε με ψεκαστήρα όλες τις εξωτερικές επιφάνειες, προσπαθώντας ώστε το φάρμακο να εισχωρεί σε όλες τις ρωγμές και χαραμάδες όπου κυρίως καταφεύγουν και κρύβονται τα παράσιτα. Αυτό γίνετε γιατί το συγκεκριμένο φάρμακο δρα με την επαφή, δηλαδή σκοτώνει τα παράσιτα μόνο όταν τα αγγίξει. Φάρμακα κατάλληλα για αυτό το σκοπό είναι το γαλάκτωμα πετρελαίου και γενικά όλα τα παρασκευάσματα που έχουν ως βάση το πετρέλαιο.

Απολύμανση εναντίον των μικροβίων

Μετά το καθάρισμα και την απολύμανση των κοτετσιών εναντίον των εξωτερικών παρασίτων ακολουθεί απολύμανση εναντίον των μικροβίων. Η απολύμανση αυτή μπορεί να παραληφθεί κάτω από κανονικές συνθήκες, καθίσταται όμως απαραίτητη, ύστερα από ξέσπασμα αρρώστιας.

Δεν υπάρχει πιο δραστικό απολυμαντικό εναντίον των μικροοργανισμών από τη φορμόλη. Έχει και το πλεονέκτημα ότι είναι φθηνή. Διαλύουμε 5% φορμόλη σε νερό και ψεκάζουμε με ψεκαστήρα πιέσεως τους τοίχους, το δάπεδο και τις φωλιές. Αν δε διαθέτουμε ψεκαστήρα κάνουμε την ίδια δουλειά με βούρτσα.

Κατά την διάρκεια του καθαρισμού ή της απολυμάνσεως έχουμε τις πόρτες και τα παράθυρα ανοιχτά για να φεύγουν τα αέρια έξω και φυσικά παίρνουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις ρούχα, γάντια, μάσκα κλπ.

Παλιότερα η απολύμανση γινόταν ρίχνοντας στο βρεγμένο ακόμα κοτέτσι αμέσως μετά τον καθαρισμό του, άσβεστο ασβέστη σε σκόνη.

Απλά όμως άγνωστα

Πόσο νερό πίνουν οι κότες

Κατανάλωση νερού από 100 πουλιά ανάλογα με την ηλικία

1η εβδομάδα 4 κιλά την ημέρα

2η εβδομάδα 8 κιλά την ημέρα

3η εβδομάδα 8 κιλά την ημέρα

4η εβδομάδα 8 κιλά την ημέρα

6η εβδομάδα 12 κιλά την ημέρα

8η εβδομάδα 12 κιλά την ημέρα

10η εβδομάδα 16 κιλά την ημέρα

12η εβδομάδα και πάνω 20 κιλά την ημέρα

Πόση κοπριά παράγουν οι όρνιθες

100 κότες μέσου ζωντανού βάρους 2.2 κιλών παράγουν τον χρόνο 1930 κιλά κοπριά που περιέχει 20 κιλά άζωτο, 7 κιλά κάλιο και 16 κιλά φώσφορο

Διάρκεια εκκολάψεως αυγών

Όρνιθας 21 ημέρες

Πάπιας 28 ημέρες

Πάπιας (Μοσκόβου) 35-37 ημέρες

Χήνας 28-32 ημέρες

Ινδιάνου 28 ημέρες

Φραγκόκοτας 28 ημέρες

Περιστεριού 18-20 ημέρες

Καναρινιού 14 ημέρες

Κύκνου 42 ημέρες

Φασιανού 21-24 ημέρες

Θερμοκρασία περιβάλλοντος νεοσσών

Την 1η εβδομάδα 34 βαθμούς

Την 2η εβδομάδα 32 βαθμούς

Την 3η εβδομάδα 30 βαθμούς

Την 4η εβδομάδα 28 βαθμούς

Και μετά κάθε εβδομάδα 3 βαθμούς χαμηλότερη έως τους 16 βαθμούς. Η θερμοκρασία περιβάλλοντος, όπου τρώνε και κινούνται οι νεοσσοί είναι χαμηλότερη γύρω στους:

20-18 βαθμούς τις πρώτες 2-3 εβδομάδες

16-15 βαθμούς μετά την 3η εβδομάδα

Πηγή: Πρακτικές οδηγίες για την διατροφή και επίβλεψη των ορνιθών υπό Ιωαν. Κυλάβου/Αθήναι Νοέμβριος 1968

Φτιάχνω κοτέτσι (ωραίο…εδώ)

Για να αναπτυχθεί η εκμετάλλευση της κότας στις γεωργικές οικογένειες και για να γίνει μια αληθινή πηγή κέρδους για την γεωργική τάξη, πρέπει αυτοί που θέλουν να κάμουν κότες να έχουν υπόψη τους τα εξής :

1) Η κότα θέλει υγιεινό κοτέτσι και καθαριότητα στο φαγητό και στο νερό.

2) Πρέπει να κρατάμε τις κότες που μας γεννάνε τακτικά, δηλ. όχι κάτω από 120 αυγά το χρόνο και από αυτές να βάζουμε αυγά στις κλώσες για πουλιά.

3) Μόλις βλέπουμε ότι μια κότα στέκεται μαζεμένη, δεν τρώει με όρεξη και μαυρίζει το λειρί της ή τρέχει η μύτη της, αμέσως πρέπει να την βάζουμε χώρια και το καλύτερο να την σφάζουμε και να απολυμαίνουμε το κοτέτσι.

4) Πρέπει απαραιτήτως οι κότες μας να έχουν όλο τον χρόνο πράσινο.

Α’. Και τώρα τι εννοούμε με το υγιεινό κοτέτσι

Όλοι ξέρουμε πως οι κότες στα χωριά κοιμούνται ή μέσα στους στάβλους, για ζέστη το χειμώνα, ή κάτω από της σκάλες, ή στο υπόγειο, όχι πάντως σε ξεχωριστό μέρος.

Έτσι πρώτα πρώτα κοιμούνται σε μία ατμόσφαιρα, η οποία είναι ανθυγιεινή, δεύτερο δεν καθαρίζονται τακτικά οι κοτσουλιές και τρίτον το σπουδαιότερο εάν παρουσιαστή μία ασθένεια στο κοτέτσι δεν μπορούμε να την κυνηγήσουμε όπως πρέπει. Πολλές φορές είναι ανάγκη να βάλουμε φωτιά στο κοτέτσι πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε σήμερα, γιατί θα κάψουμε το στάβλο ή το σπίτι.

Ποιό πρέπει να είναι το κοτέτσι

Το κοτέτσι για να είναι υγιεινό πρέπει να είναι ανατολικό-μεσημβρινό και ευρύχωρο, υπολογίζοντας για κάθε κότα 0,20- 0,25 τ. μ. (δηλ. για 25 κότες 5-7 τ. μ.), ανάλογα με το σώμα που έχουν οι κότες, δηλ. αν είναι ΡΟΝΤ-ΑΙΛΑΝΤ, ή άλλες μεγαλόσωμες, τότε θα λογαριάσουμε 0,25, αν είναι ΛΕΓ-ΚΟΡΝ ή οι μαύρες βλαχόκοτες ή άλλες μικρόσωμες τότε θα λογαριάσουμε 0,20.

Πρέπει να φωτίζεται καλά και να αερίζεται, άλλα το βράδυ να κλείνει καλά. Δεν πρέπει να είναι ξύλινο αλλά να είναι χτισμένο με πέτρες, πλίθες ή τούβλα και να είναι σοφατισμένοι οι εσωτερικοί τοίχοι και το ταβάνι για να μη μπορούν να φωλιάσουν και να αναπτυχθούν τα διάφορα παράσιτα (τσιμπούρια, ψείρες κλπ.). Να είναι δε το χειμώνα ζεστό και το καλοκαίρι δροσερό.

Το πάτωμα του κοτετσιού πρέπει να είναι από μια πλάκα μπετόν αρμέ έξι (6) εκατοστών πάχους και να είναι ψηλότερα από τη γη 1 1/2 μ. Ο δε χώρος από κάτω να χρησιμοποιείται για τις φωλιές, τις ταΐστρες, ποτίστρες και για να προφυλάσσονται οι κότες από τις βροχές και τον ήλιο (εικόνα 1).

Το κοτέτσι πρέπει να είναι σκεπασμένο επίσης με μια πλάκα λεπτή από μπετόν αρμέ 0,06 μ., ώστε να μπορούμε εν ανάγκη να βάζουμε φωτιά για να καταστρέφουμε διάφορα παράσιτα ή ασθένειες και από επάνω να έχει κεραμίδια, διότι αλλιώς θα είναι το χειμώνα κρύο και το καλοκαίρι ζεστό. Η διαφορά στα έξοδα μεταξύ της ξυλείας που θα χρειαστεί για τη σκεπή με κεραμίδια και της πλάκας μπετόν αρμέ είναι μικρή και μπροστά στο κέρδος που έχουμε για την καλή απολύμανση δεν αξίζει να τη λογαριάζουμε.

Όπως βλέπετε στην εικόνα το κοτέτσι έχει μία μεγάλη πόρτα για να μπαίνουμε να το καθαρίζουμε και ένα παράθυρο για να αερίζεται το κοτέτσι τη νύκτα, το οποίο το κλείνουμε με λίγο συρματόπλεγμα. Οι κότες θα μπαίνουν και θα βγαίνουν από τη μεγάλη πόρτα την οποίαν ανοίγουμε και κλείνουμε εμείς.

Και έτσι αν είναι ανάγκη να μη βγαίνουν πρωί δεν τους ανοίγουμε την πόρτα και τις κρατάμε μέσα, ή αν θέλουμε να πιάσουμε μία κότα κλπ.

Οι κουρνιάστρες (εικόνα 2) δηλ. τα ξύλα πού κοιμούνται οι κότες πρέπει να βρίσκονται πενήντα (0,50 μ.) πόντους πάνω από το πάτωμα και να είναι από καδρόνια 4-8 πόντους πάχους, να απέχουν μεταξύ τους 40 πόντους και να είναι στο ίδιο ύψος όλα, γιατί αλλιώς θα είναι δύσκολο να μονοιάσουν οι κότες στο κούρνιασμα, γιατί όλες θέλουν να ανεβούν στο ψηλότερο μέρος. Τα καδρόνια αυτά πρέπει να τα περάσουμε με κατράμι. Τα στηρίζουμε δε επάνω σε σιδερένια τρίποδα βάζοντας στα πόδια του, ένα μικρό κουτί (από κονσέρβα) με νερό και λίγο φαινικό οξύ.

Πως θα έχουμε καθαριότητα στη τροφή και στο νερό.

Για την τροφή πρέπει να χρησιμοποιούμε την ταΐστρα (εικόνα 3 και 4).

Η ταΐστρα είναι ένα ξύλινο κουτί μήκους 1 – 1 1/2 μέτρου αναλόγως με τις κότες που πρόκειται να εξυπηρετήσει, πλάτους 10 πόντων και βάθους επτά έως οκτώ πόντων ανοιχτό, από πά­νω και στηριγμένο σε δυο πόδια ψηλά 10 πόντους. Στο επάνω μέρος κάνουμε με ψιλές βέργες, χωρίσματα σε απόσταση τόση που να μπορεί η κότα να βάζει το λαιμό της ελεύθερα. Τις βέρ­γες αυτές τις βάζουμε ή σε σχήμα Χ (εικόνα 4) ή σε στεφάνι (εικόνα 3).

Με το ίδιο σύστημα κάνουμε και τις ποτίστρες με μόνη διαφορά πώς το κουτί το κάνουμε από ντενεκέ. Και η ταΐστρα και η ποτίστρα πρέπει κάθε μέρα να καθαρίζεται.

Β’. Πως θα μας δώσουν περισσότερο εισόδημα οι κότες

Για να έχουμε καλό κέρδος από τις κότες πρέπει να έχουμε κότες που να μας γεννούν πολλά αυγά και να κάνουν καλό κρέας. Υπάρχουν ράτσες ξενικές και ντόπιες που μας ικανοποιούν αυτές τις απαιτήσεις μας. Από τις ξενικές είναι οι ΛΕΓΚΟΡΝ για αυγά και οι ΡΟΝΤ-ΑΊ’ΛΑΝΤ για κρέας και για αυγά, από δε τις ντόπιες είναι οι μαύρες για αυγά (βλαχόκοτες), οι λαθουράτες (περδικάτες) και οι άσπρες για κρέας και αυγά. Μία καλή κότα πρέπει να γεννά από 130 και απάνω αυγά το χρόνο (η ΛΕΓΚΟΡΝ γεννάει 160-180 καθώς και η ΡΟΝΤ-ΑΊΛΑΝΤ).

Αλλά δεν αρκεί να έχουμε κότες από την τάδε ή τάδε ρά­τσα για να έχουμε καλή παραγωγή από αυγά, γιατί και μέσα στις πιο καλές ράτσες υπάρχουν κότες που δεν δίδουν πολλά αυγά. Τις κότες αυτές πρέπει να τις σκαρτάρουμε για να μη μας τρώνε τη τροφή άδικα και για αυτό πρέπει να έχουμε τις φωλιές παγίδες (εικόνα 5). Οι φωλιές αυτές αφήνουν την κότα ελευθέρα να μπει για να γεννήσει, άλλα δεν την αφήνουν να βγει και έτσι αναγκάζεται να κακαρίσει για να την βγάλουμε εμείς. Τότε όμως βλέπουμε ποιά κότα γεννά τακτικά και ποια όχι και έτσι κρατούμε μόνον αυτές που γεννούν τακτικά. Για να ξέρουμε ασφαλώς ποιες κότες γεννούν τακτικά και ποιες όχι τους περνάμε ένα δαχτυλίδι στο πόδι που έχει αριθμό. Και έτσι γράφοντας τον αριθμόν ξέρουμε την γεννούσα κότα. Τα δαχτυλίδια αυτά είναι από αλουμίνιο και πουλιούνται στα ειδικά μαγαζιά.

Πως είναι οι φωλιές παγίδες

Για να κάνουμε μία φωλιά παγίδα περνούμε μία κάσσα πετρελαίου ανοικτή από τη μία πλευρά (εικ. 5). Την κάσσα αυτή τη χωρίζουμε, με μία λεπτή σανίδα στο πλάτος της και κατόπιν κλείνουμε το κάτω μέρος της ανοικτής πλευράς με το μισό σκέπασμά της, αφήνοντας περί τους 12 πόντους ανοικτό το επάνω μέρος. Κατόπιν στο ταβάνι της φωλιάς εφαρμόζονται δύο λε­πτά σανίδια (εικόνα 6), τα όποια στο κάτω μέρος έχουν ένα άνοιγμα ή σε σχήμα τριγωνικό, ή σε σχήμα στρογγυλό και τα κρεμούμε στο επάνω μέρος του ανοίγματος της κάσσας με 2 πετσάκια (εικόνα 7), που τη μία άκρη την καρφώνουμε στο εσωτερικό του ταβανιού και με τρόπο ώστε να ανοίγουν από έξω προς τα μέσα. Τα σανίδια αυτά πρέπει να είναι ελαφρά και λίγο μεγαλύτερα σε ύψος από το άνοιγμα, ώστε να μη μπορούν να βγουν έξω από την κάτω σανίδα.

Η κότα βλέποντας από το άνοιγμα του σκεπάσματος το φώλο μέσα στη φωλιά, σπρώχνει με το κεφάλι της το σκέ­πασμα και μπαίνει στη φωλιά για να γεννήσει. Αλλά δεν μπορεί έπειτα να βγει και γι’ αυτό πρέπει να τη βγάλουμε εμείς.

Αφού με τη φωλιά παγίδα, η οποία είναι απαραίτητη και χωρίς την οποία δεν μπορούμε να έχουμε στο κοτέτσι μας της κότες πού θέλουμε, ξεκαθαρίσουμε της κότες μας, πρέπει να σκεφθούμε για την αναπαραγωγή.

Τα αυγά πού θα βάλουμε στη κλώσα μας πρέπει:

α) να προέρχονται όχι μόνο από καλές γεννούσες μάνες, άλλα και από καλούς πετεινούς

β) να μη είναι από πουλάδες, δηλ. να είναι από κότες ενός έως δύο ετών. Άλλη εκδούλευση που θα κάνει η φωλιά παγίδα, γιατί θα βάζουμε στη πάντα τα αυγά από τις πουλακίδες

γ) να μη προέρχονται από κότες πλέον των τριών ετών, γιατί συνήθως είναι άσπορα

δ) να διαλέγουμε τα αυγά να είναι από κότες ήμερες με καλό σώμα, να έχουν πολλά πούπουλα κυρίως στη κοιλιά και λειρί κόκκινο

ε) να είναι όσο το δυνατό πιο φρέσκα, δηλ. το καλοκαίρι έως 8 ημερών και τον χειμώνα έως 20.

Την κλώσα πριν την καθίσουμε, πρέπει να την καθαρίσουμε από ψείρες και όλο τον καιρό που κλωσά να έχει κοντά της σπόρους, πίτουρο και νερό καθαρό. Επίσης ένα κουτί πλατύ με άμμο για να κάνη αμμόλουτρο.

Στα πουλάκια, άμα βγουν, 24-36 ώρες δεν πρέπει να δώ­σουμε τίποτα. Έπειτα τους δίνουμε λίγη ξερή ψίχα ψωμιού τριμμένη, καλό είναι τη ψίχα του ψωμιού να την ανακατεύ­ουμε με λίγη καρβουνόσκονη, λίγο πίτουρο ψιλό, σουσάμι και πράσινα χόρτα, ψιλά ψιλά κομμένα.

Τις τροφές αυτές πρέπει να τις δίνουμε μέσα σε κάτι που να μοιάζει με την ταΐστρα, με στενότερα διαχωρίσματα, με βάθος και πλάτος 3-4 πόντους και χωρίς πόδια.

Κυρίως πρέπει να καταλάβουμε ότι για να έχουμε κέρδος από το κοτέτσι πρέπει να μην έχομε κότες που δεν γεννάνε ή που είναι γριές, ότι τα κοκόρια μας πρέπει να είναι 1-3 ετών και ότι καλό είναι στα 5-6 χρόνια να παίρνουμε από άλ­λους κοκόρια, δηλ. να αλλάζουμε τα δικά μας, με άλλα από την ίδια ράτσα, αλλά από ξένο κοτέτσι και να δίνουμε μεγάλη σημασία στην καθαριότητα του κοτετσιού, της ταΐστρας, της ποτίστρας καθώς και στην υγεία των κοτών.

Γ. Πως πρέπει να τρέφουμε τις κότες μας

Οι τροφές που πρέπει να δίνουμε στις κότες μας πρέπει να είναι τέτοιες που να τις βοηθούν να είναι καλές γεννούσες. Για αυτό δεν πρέπει να τους δίνουμε πολλές αλλά ούτε και λίγες. Επειδή στα χωριά οι κότες γυρίζουν έξω, βρίσκουν μόνες τους πολλά από όσα τούς χρειάζονται. Αλλά είναι ανάγκη και εμείς να συμπληρώνουμε τις ανάγκες τους με λίγη βρώμη, κυρίως γι’ αυγά, λίγο καλαμπόκι, λίγο πίτυρο με ζεστό νερό φτιαγμένο το χειμώνα και κυρίως πράσινο χορτάρι.

Οι πιο πάνω τροφές εκτός από το χόρτο, πρέπει να αναλο­γούν σε 25 δράμια περίπου στη κάθε κότα την ημέρα.

Πηγή: Η κόττα – Α. Παρασκευόπολου – Αθήναι 1949

Απαραίτητη στο αυτό-διαχειριζόμενο αγρόκτημα είναι και η κατασκευή μεταφερόμενου κοτετσιού, που εξυπηρετεί την κατευθυνόμενη βόσκηση των κοτόπουλων στην περιοχή που θέλουμε πολύ εύκολα.

Έτσι καταφέρνουμε πολλαπλά οφέλη:

-Καταπολεμάμε τα ζιζάνια στην συγκεκριμένη περιοχή που θέλουμε

-Δίνουμε φυσικό λίπασμα στο χωράφι μας στη περιοχή που θέλουμε

-Καθαρίζουμε φυσικά τη συγκεκριμένη περιοχή από διάφορα βλαβερά έντομα και παράσιτα

-Τρέφουμε με φρέσκια φυσική τροφή της κότες μας, χωρίς να καταστρέφουν τα λαχανικά μας

Εδώ και μία πολύ ενδιαφέρουσα κατασκευή για φορητό κοτέτσι

Το ημερολόγιο ενός κοτετσιού

Περιμένοντας να βολτάρουν στο κτήμα!

Σας παρουσιάζω σε μορφή ημερολογίου τις προσπάθειές μου για ένα κοτέτσι στο εξοχικό.

Τα σιχαθήκαμε τα κοτόπουλα των εκτροφείων με το αχυρένιο κρέας τους και τα άχρωμα αυγά. Επιτέλους! Θέλουμε να ξέρουμε τι τρώμε και αυτά που τρώμε να ξέρουμε τι ακριβώς τρώγανε μέχρι να φαγωθούν από εμάς!

Το κοτετσάκι το ήθελα από καιρό! Αφού τον χώρο τον έχω, ποιόν μπορεί να ενοχλούσε; Πήρα λοιπόν και την απόφαση αρχές του 2010. Χρειάστηκα μια κουλούρα κοτετσόσυρμα (25 μέτρα μήκος και 1,5 μ. ύψος, 60 σανίδες από παλέτες, καρφιά, μια κουλούρα σύρμα, λίγα παλιά σιδερένια παλούκια. Συνολικό κόστος κατασκευής γύρω στα 80 €. Το στοίχημα ήταν να είναι εξασφαλισμένα τα κοτερά από αέρος, γης και από τους υπό της γης εχθρούς. Οι αρουραίοι δε χαρίζονται στα μικρά κοτοπουλάκια και έχουν τη καταπληκτική ικανότητα να τα εντοπίζουν με εξαιρετική ακρίβεια.

Σκάφτηκε λοιπόν μια τάφρος βάθους 10 εκατοστών και διαστάσεων 3χ3χ3χ3 όπου θα ήταν και οι τελικές διαστάσεις της περίφραξης. Στη συνέχεια μπήκε το κοτετσόσυρμα και θάφτηκε με το χώμα της εκσκαφής. Καρφώθηκαν τα παλούκια στα καθορισμένα όρια και μπήκαν όλες οι πλευρές του πλέγματος και ενώθηκαν (ράφτηκαν) με το λεπτό σύρμα . Κατασκευάστηκε μια σιδερένια βάση ύψους 50 cm για να υποδεχτεί το κοτέτσι. Το κοτέτσι φτιάχτηκε από τα ξύλα των παλετών, σχετικά ακανόνιστα, επίτηδες για να υπάρχουν και μικρά κενά, προκειμένου να αερίζεται καλά το εσωτερικό.

Πριν κλειστεί και η τελευταία πλευρά με το κοτετσόσυρμα τοποθετήθηκε και το κοτέτσι και μετά κλείστηκε και η τελευταία πλευρά. Αγόρασα μια μπάλα άχυρο το οποίο διασκόρπισα και στο εσωτερικό του κοτετσιού για στρωμνή, αλλά και στην αυλή τους για να έχουν τη ζεστασιά που τόσο αγαπούν οι κότες. Πάνω από το πλέγμα της οροφής τοποθέτησα κι ένα πλαστικό για την προστασία από τη βροχή. Αγόρασα 20 κοτοπουλάκια λίγων γραμμαρίων το καθένα, μια ταΐστρα και μια ποτίστρα.

Σε ηλικία 3 μηνών

Έψαξα αρκετά και βρήκα φυράματα βιολογικών καλλιεργειών, αφού τα βιομηχανοποιημένα περιέχουν προσμίξεις ταχείας ανάπτυξης και δε ξέρω τι άλλο.

Μέσα σε 10 ημέρες είχα απώλειες από τα κοτοπουλάκια της τάξης του 30%. Δηλαδή ψόφησαν 6 εξαιτίας αναπνευστικών προβλημάτων. Σε αυτό ευθύνεται απολύτως η πωλήτρια των πουλερικών, που θα έπρεπε να το είχε διαγνώσει και να μη τα διαθέσει καθόλου.

Οι υπόλοιπες 14 τα κατάφεραν και μετά από 3 μήνες ζουν αριστοκρατικά κι ευτυχισμένες στον χώρο τους. Κάθε 2 – 3 μέρες ανοίγω το πορτάκι τους και βολτάρουν σαν τρελές στο κτήμα, χωρίς να απομακρύνονται για πολλή ώρα από το κοτέτσι τους. Λατρεύουν το χλωρό τριφύλλι , αλλά και ένα κέικ που τους παρασκευάζω με ψιλοκομμένα φύλλα κουνουπιδιών, λάχανου, ψωμιού και φυράματος ζυμωμένα με νερό. Στα έξτρα ταψάκια τους τοποθετώ τη λιχουδιά αυτή και σηκώνουν τα κεφάλια μόνο όταν τα αδειάσουν.

Το άχυρο με τις ακαθαρσίες συλλέγεται κάθε 15 ημέρες περίπου και τοποθετείται στο σωρό του κόμποστ μιας και πρόκειται για πρώτης τάξης βιολογικό λίπασμα για το μπαξέ μου. Καλό είναι να γίνεται που και που καμιά απολύμανση στην εγκατάσταση για τα μικρόβια που πιάνουν τα ξύλα του κοτετσιού.

Δυστυχώς οι μέρες των fantastic 14, τελειώνουν μιας κι έχουν θρέψει αρκετά. Θα κρατήσουμε όμως τις 2-3 πιο συμπαθητικές κι αγαπησιάρες σύμφωνα με την μικρή μου κορούλα τη Δήμητρα και οι υπόλοιπες θα οδεύσουν προς κατανάλωση.

10/2/2011

Η πρώτη γενιά τελείωσε με επιτυχία. Οι κότες πέρασαν τα 2 κιλά βάρους η κάθε μια και σφάχτηκαν, ξεπουπουλιάστηκαν και καθαρίστηκαν όλες (δυστυχώς και τις αγαπησιάρες που έγραψα παραπάνω) επειδή τα μικρά της νέας γενιάς θα είχαν σοβαρό πρόβλημα συγκατοίκησης με τις «γριές»…

Στα σπλάχνα μερικών βρέθηκαν 4,5 ακόμα και 6 κρόκοι αυγών  σε χρώμα  βαθύ πορτοκαλί. Πράγμα που σημαίνει πως σε λίγες μέρες θα είχαμε και τα πρώτα αυγά. Δε πειράζει, με τις  επόμενες.

Το κρέας τους δίνει καταπληκτικές σούπες και μακαρονάδες, ενώ απέχει έτη φωτός από τα τυποποιημένα κοτόπουλα των S/M.

Τώρα ετοιμάζομαι για την αγορά 25 μικρών ηλικίας 20 – 25 ημερών κι έχω προετοιμάσει το κοτέτσι κατάλληλα. Καθαρίστηκαν όλα τα άχυρα από τις παλιές και απολυμάνθηκε ο χώρος και οι ταΐστρες και ποτίστρες.  Στην αγορά οι τιμές του καθενός κοτόπουλου κυμαίνονται από 1,80 – 2 €. Οι τροφές όσο μεγαλύτερη συσκευασία τόσο φτηνότερα.

15/2/2011

Αγόρασα 25 πουλάκια  και μπήκαν στο καθαρισμένο και απολυμασμένο κοτέτσι. Φαίνονται όλα υγιέστατα και τρώνε λαίμαργα. Έκλεισα τις 3 από τις 4 πλευρές του κοτετσιού με πλαστικό για προστασία από το κρύο. Θα το βγάλω όταν ο καιρός ζεστάνει.

15/3/2011

Τα κοτοπουλάκια έχουν μεγαλώσει πολύ. Έχουν αρχίσει και τρώνε το μίγμα που έφτιαχνα και στην πρώτη γενιά. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η ποσότητα νερού που καταναλώνουν. Περίπου 10 λίτρα ημερησίως!! Θα φτιάξω λοιπόν μια πατέντα για να υπάρχει άφθονο νερό, την οποία και θα δημοσιεύσω κι εδώ. Κατά τ’ άλλα όταν τους ανοίγω την πόρτα ξεχύνονται προς τη χλόη και γεμίζει ο τόπος κοτόπουλα. Καμάρι να δεις!!

Η δεύτερη γενιά

Το μόνο κακό είναι πως δε μπορώ να συμφιλιώσω τον Μπέν (ο νέος μας σκυλάκος) με τις κότες. Είναι ημίαιμος με τη μισή του καταγωγή από ποιμενική ράτσα. Για την  άλλη του μισή δε ξέρω!!

30/4/2011

Η δεύτερη γενιά μεγάλωσε πολύ! Το ωραίο είναι πως τα κοκόρια και οι κότες είναι μισά – μισά.

Απολαμβάνω να τις βλέπω όταν βόσκουν στο χωράφι. Όταν είναι πεινασμένες και βλέπουν πως αργεί να σερβιριστεί το μενού, τα κοκόρια αποφασίζουν να μας επισκεφτούν στο σπίτι και οι κότες ακολουθούν πίσω τους. Πάντως έχει πλάκα να βλέπεις μια αράδα από 24 πουλερικά να σε ψάχνουν!!

31/5/2011

Τα κοκόρια βαρβάτεψαν και ταλαιπωρούν τις καημένες τις κότες. Ακούς φωνές απελπισίας από τους «βιασμούς» κάθε λίγο και λιγάκι. Οι παλιοί λέγανε 6 κότες στον ένα κόκορα. Κάτι ήξεραν παραπάνω. Αποφασίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες η σφαγή 5 μεγαλόσωμων αρσενικών για αρχή, τα οποία μας έδωσαν καθαρό κρέας 15 κιλά!

Την επόμενη κιόλας μέρα 1 Ιουνίου πήραμε χαρά μεγάλη με 2 αυγά που ανακαλύψαμε στο κοτέτσι. Το ένα το βρήκαμε πίσω από τη μεγάλη ποτίστρα και το άλλο δίπλα από τη βάση της σκάλας του κοτετσιού. Τα αυγά πολύ μικρά, σχεδόν τα 2/3 των κανονικών αυγών, αλλά πιστεύουμε πως σύντομα θα παίρνουμε μεγαλύτερα μεγέθη. Άντε και καλή αρχή!

Για να μη το ξεχάσω. Το ένα αυγό το πήραμε για γευστική δοκιμή, το άλλο, αφού γέμισα ένα πλαστικό καφάσι μέχρι τη μέση με άχυρο, το τοποθέτησα απαλά στο κέντρο. Το αυγό αυτό αποτελεί το λεγόμενο «φώλο» ή αλλιώς το κίνητρο για να γεννούν οι κότες σε συγκεκριμένο σημείο κι όχι όπου θέλουν αυτές.

14/6/11

Μέσα στο καφάσι βρήκαμε 11 αυγά. Φαίνεται πως οι κυρίες πήραν μπροστά για τα καλά. Θα σκεφτώ κάτι για κάποια πιο άνετη φωλιά, ίσως και για δύο. Αυτό γιατί όταν κάποια γεννάει και υπάρχουν άλλες στην ουρά, φαίνεται να ανυπομονούν να τελειώσει η πρώτη και κακαρίζουν ανήσυχες μέχρι να το κάνουν κι αυτές. Μερικά από τα αυγά είναι διπλάσια σε μέγεθος από τα υπόλοιπα.

20/6/2011

Κάποια κότα ή κάποιος κόκορας βρίσκει ελκυστικά τα αυγά σαν τροφή και δεν μαζέψαμε κανένα. Άμεση δράση φτιάχνοντας αυγοπαγίδα, σκεφτείτε τις μπάλες του μπιλιάρδου που πέφτουν μέσα στο τραπέζι,  καθώς και ένα αυγό που το γέμισα με γύψο. Είναι τακτική που αποδίδει και αποτρέπει τις αυγόφιλες από το να τρώνε αυγά.  Αργά χτες το απόγευμα αρχίσαμε να ξαναπαίρνουμε αυγά.

26/6/2011

Σφάξαμε 5 κοκόρια, έτσι έμειναν 2 στο κοτέτσι μαζί με 12 κότες. Ελπίζω τώρα σε μικρότερη ταλαιπωρία και σε λιγότερες κραυγές απελπισίας. Τα αυγά γίνονται όλο και πιο μεγάλα.

28/6/2011

Μετά τη μείωση των κοκοριών έβγαλα την αυγοπαγίδα και ξανατοποθέτησα το κλασσικό πλαστικό καφάσι με άχυρο. Βρήκα 13 αυγά. Έχω αφήσει το γύψινο αυγό, το οποίο φαίνεται πως δούλεψε κανονικά. Παρέλειψα να γράψω πως έχω προσθέσει στη διατροφή τους και σπασμένα κοχύλια, και μια χούφτα αλάτι για να πάρουν όσο ασβέστιο θέλουν και να μη τσιμπολογάνε τα τσόφλια των αυγών τους για να το πάρουν από εκεί.

1/7/2011

Η αυγοπαραγωγή συνεχίζεται μια χαρά. Υπολογίζω γύρω στα 40 αυγά την εβδομάδα. Ήδη ξεκινήσαμε να χαρίζουμε! Αυτό με βάζει σε υπόνοιες πως κάποιος από τους μακαρίτες κόκορες έκανε τη ζημιά…

7/9/2011

Για όσους δεν έχουν κοντινή πρόσβαση με το νερό αφιερώνεται η παρακάτω πατέντα.   Η μεγάλη ποτίστρα στην οποία τελικά  κατέληξα έχει ως εξής : Παίρνουμε ένα πλαστικό δοχείο λαδιού 50 lt (λίμπα τη λέμε στο χωριό μου) και 2 εκατοστά από τη βάση της κάνουμε μια τρύπα με το τρυπάνι διαμέτρου 0,5 cm. Σιγουρευόμαστε πως το καπάκι δεν επιτρέπει να περνάει αέρας. Αγοράζουμε και ένα μεγάλο πιάτο μεγάλης γλάστρας, το οποίο θα αποτελεί τη βάση της κατασκευής και από κει θα πίνουν το νερό οι κότες μας. Γεμίζουμε το δοχείο με νερό και το σφραγίζουμε πολύ καλά με το καπάκι του. Για να είμαστε σίγουροι πως δεν περνάει αέρας βάζουμε ανάμεσα στο καπάκι και στο χείλος του δοχείου ένα πλαστικό φύλλο. Προσωπικά χρησιμοποίησα ένα κομμάτι νεοπρέν 3 χιλιοστών (είναι το υλικό που φτιάχνουν τις στολές κατάδυσης. Η πατέντα λειτουργεί εξαιρετικά καλά. Το νερό στο πιάτο φτάνει μέχρι το ύψος της τρύπας του δοχείου και πλέον δεν υπάρχει φόβος να ξεμένουν οι κότες από νερό. Προσθέστε κάθε φορά στο δοχείο και την ανάλογη ποσότητα ΕΜ. Δεν αφήνουμε ποτέ το ίδιο νερό πάνω από 5-6 μέρες. Αδειάζουμε το παλιό, καθαρίζουμε το δοχείο και γεμίζουμε με φρέσκο. Την όλη κατασκευή μπορείτε να τη σηκώσετε μέχρι εκεί που φτάνουν οριακά οι κότες να πιούν, αποφεύγοντας τα πολλά λερώματα.

28/11/2011

Ο Μπεν ο σκυλάκος που γαϊδουροποιήθηκε από το πολύ φαί, θέλοντας να σπάσει τη μονοτονία του, εργάστηκε με ιδιαίτερο ζήλο το κοτετσόσυρμα, καταφέρνοντας να ανοίξει τρύπα ικανή να τον χωρέσει και κατάφερε να σκοτώσει τη μια κότα και τραυματίσει σοβαρά τον ένα κόκορα. Θα ήθελα καμιά συμβουλή από αυτούς που γνωρίζουν για αποφύγουμε κι άλλα τέτοια επεισόδια στο μέλλον. Αυτό που θα κάνω εγώ με πρώτη μου ευκαιρία, είναι να ενισχύσω εξωτερικά το κοτέτσι με κουνελόσυρμα. Κάτι δηλαδή που έπρεπε να έχω κάνει από την αρχή.

31/01/2012

Ο λόγος για τον τελευταίο κόκορα. Μιλάμε για πολύ τσαμπουκά! Επιτίθεται σε όλους ανεξαιρέτως με μεγάλη μανία. Όσο και να τον απωθείς αυτός εκεί. Εγώ βρίσκω συνέχεια δικαιολογίες να αναβάλω τη σφαγή του, για την οποία όλοι οι υπόλοιποι επιμένουν. Είμαστε σε αναμονή….

26/03/2012

Το κουνελόσυρμα έχει μπει εδώ κι αρκετό καιρό και έχω γλυτώσει. Τώρα πια οι κότες δεν είναι περιορισμένες στο χώρο του κοτετσιού, αλλά έχουν και μια μεγάλη αυλή για να βολτάρουν με άνεση.

Λυγισμένα σίδερα για συνδέσμους

Η κλούβα για τα μικρά

Το Σ/Κ ολοκλήρωσα και μια κλούβα για τα μικρά πουλάκια που πρόκειται να πάρω. Όσο για το σκύλο αρκείται στο να περιφέρεται περιμετρικά του νέου συρματοπλέγματος και να ξερογλείφεται μελαγχολικά. Ο κόκορας το χαβά του. Επιθετικός και ύπουλος. Τις προάλλες ενώ ήμουν σκυμμένος κι άλλαζα το νερό τους, μου κατάφερε μια γερή τσιμπιά από πίσω. Του ανταπέδωσα τη φιλοφρόνηση αλλά μάλλον χαμογέλασε, παρά στενοχωρήθηκε. Το τσουκάλι περιμένει ακόμα………

Αντικατέστησα το διαφανές πλαστικό με ένα μουσαμά 3 χ 4 μ. που αγόρασα (10 €)  από το praktiker. Είναι πολύ καλής κατασκευής αδιάβροχο και αρκετά χοντρό. Τώρα που καλοκαιριάζει θα υπάρχει άφθονη σκιά, ενώ θα γλυτώσουν και τις χειμωνιάτικες διαρροές από τις βροχοπτώσεις. Φαίνεται πως το απολαμβάνουν όσο τίποτε άλλο.

Η νέα κάλυψη με το μουσαμά.

07/04/2012

ΟΙ ΝΕΕΣ ΑΦΙΞΕΙΣ

20 νεοσσοί παρελήφθησαν σε άριστη κατάσταση. Αυτή τη φορά φρόντισα τα κοκόρια να μην είναι πάνω από 4. Τα μικρά ήταν σαφώς κουρασμένα μέχρι να καταλήξουν στην κλούβα και σίγουρα πεινασμένα. Η ταΐστρα τους είναι χειροποίητη από ξύλα παλετών μη εμποτισμένα με φάρμακο, ενώ η ποτίστρα αιωρείται 2-3 εκατοστά από το πάτωμα. Σαν πάτωμα επέλεξα καλής ποιότητας κουνελόσυρμα, ενώ η υπόλοιπη κλούβα ασφαλίστηκε με κοτετσόσυρμα. Τέλος τοποθέτησα μια παλιά πετσέτα μπάνιου στην άλλη άκρη, όπου έδειξαν να απολαμβάνουν τον υπνάκο τους και εκάλυψα με πλαστικό όλη την κλούβα εκτός της κάτω μεριάς και της πόρτας, αφού η ΕΜΥ έχει δώσει βροχές για κάμποσες μέρες. Όταν περάσουν οι μπόρες θα αφαιρεθεί.

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τα μωρά από εκεί που προέρχονται έχουν συνηθίσει σε άλλες ταΐστρες και ποτίστρες. Πρέπει λοιπόν να τα βάζουμε ένα ένα απαλά να δοκιμάζουν με το ράμφος τους το φαγητό και το νερό προκειμένου να καταλάβουν τη θέση τους. Δε θέλει και ιδιαίτερη προσπάθεια. Τα μικρά είναι προικισμένα από τη φύση να το αντιλαμβάνονται γρήγορα. Όπως και οι προηγούμενες γενιές, έτσι κι αυτά δείχνουν να αγαπούν να μπαίνουν στην κυριολεξία μέσα στην ταΐστρα και να τρώνε ακατάπαυστα. Αυτό δεν πρέπει να προβληματίζει, απλά να φροντίζουμε μια φορά την εβδομάδα να καθαρίζουμε τελείως την ταΐστρα και να αλλάζουμε πολύ τακτικά το νερό.

Εδώ μέσα θα ζήσουν περίπου 40 ημέρες, αλλά στα μεσοδιαστήματα θα τα βγάζω για βόλτα στον περίβολο του κοτετσιού, αφού πρώτα κλειδώνω τις μεγάλες κότες στο κοτέτσι. Αν και αυτές δεν έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μικρά και κυρίως ο μοχθηρός μου κόκορας ,ο οποίος παρεμπιπτόντως ζει ακόμα αφού τα κηπευτικά δε μου έχουν δώσει χρόνο για τη σφαγή του. Ίσως κατά βάθος το αποφεύγω κι εγώ.

26/06/2012

Τα μικρά μεγάλωσαν και φυσικά τα έβγαλα από την κλούβα και τοποθέτησα σε αυτή τα 30 ημερών κουνελάκια, αφού την απολύμανα και την τροποποίησα για τη διαβίωσή τους.

 Η ποτίστρα

Νομίζω πως χρωστούσα και μια φωτογραφία για το πότισμα των κοτόπουλων. Εδώ βλέπετε μια λίμπα λαδιού χωρητικότητας 50 λίτρων. Στη βάση και 2 εκατοστά ψηλότερα έχει γίνει μια τρύπα με το δράπανο διαμέτρου περίπου ενός τσιγάρου. Σαν βάση τοποθετήθηκε ένα πιάτο για μεγάλη γλάστρα διαμέτρου ικανής να αφήνει χώρο για να μπορούν να πίνουν νερό οι κότες. Το μεγάλο μυστικό είναι να μην υπάρχει διαρροή αέρα από το καπάκι.Γι αυτό έβαλα ένα κομμάτι νεοπρέν (υλικό στολή κατάδυσης) και η στεγανοποίηση είναι τέλεια. Αφού γεμίσω το δοχείο με το νερό κλείνω αμέσως το καπάκι και κατεβαίνει στο πιάτο νερό μέχρι του ύψους της τρυπούλας. όσο πίνουν οι κότες, τόσο κατεβαίνει και το νερό. Καλό είναι να ρίχνουμε και λίγους ενεργούς μικροοργανισμούς για τη καλή ποιότητα του νερού.

Το άχυρο

Έβαλα στον προαύλιο χώρο άχυρο που μάζεψα από την αγριοβρώμη που ξεράθηκε στο χωράφι και τους αρέσει ιδιαίτερα το καινούργιο σκηνικό, αφού συνέχεια σκαλίζουν τα άχυρα και κοιτάζουν για να βρουν ούτε κι εγώ ξέρω τι!

Η γεννήστρα

Τα κοτάκια αφού δέχτηκαν λίγες μικροεπιθέσεις από τις γεροντότερες, σήμερα καταφέρνουν να ζουν ειρηνικά μαζί τους και  έχουν βρει τη δική τους θέση στο κοτέτσι.Κι εδώ είναι μια κατασκευούλα για να γεννάνε οι κότες. Γιατί χρειάζεται? Με τα πλαστικά καφάσια κάποιες κότες πηδούσαν άτσαλα μέσα προκειμένου να γεννήσουν και έσπαζαν τα αυγά. Σπασμένα αυγά σημαίνει κίνδυνος να συνηθίσουν την ωραία γεύση τους και να τα σπάζουν στο μέλλον μόνες τους. Με την κατασκευή αυτή των 4 χωρισμάτων, μπαίνουν μέσα μια μια ευλαβικά κάθονται στο πλούσιο άχυρο, γεννάνε το αυγό τους και όλα καλά. Να το κάνετε απαραιτήτως για να γλυτώσετε από πολλά.

27/06/2012

Γελάσαμε σήμερα με τη ψυχή μας! Μέσα στα κανονικά  αυγά βρήκαμε κι ένα σε μέγεθος καρυδιού. Πράγμα που σημαίνει πως κάποια από τις νέες κοτούλες ξεκίνησε να γεννάει. Για να δούμε. Πάντως όσες από τις παλιές έχουν μείνει θα σφαχτούν το φθινόπωρο για να επικρατήσει η καινούργια γενιά.

Ένας καλός φίλος και λάτρης της φυσικής ζωής  ο κ. Ανδρέας  (αυτός που μου σύστησε να φτιάξω τη γεννήστρα) θα μου φέρει 2 κοτοπουλάκια που προέρχονται από φυσιολογική εκκόλαψη. Τέλος θα ήθελα ο καθένας που γνωρίζει, να συμπληρώνει με τα σχόλιά του αυτά που βλέπει πως λείπουν, ή αυτά που θα βοηθήσουν τον κοσμάκη να φτιάξει ένα αξιοπρεπές κοτέτσι ……

Μέγας χορηγός http://www.ftiaxno.gr/