Την αρχή έκανε η PETA, με φιλμάκια γυρισμένα στη ζούλα από πιστούς στις αρχές της εργαζόμενους σε χώρους τροφίμων. Ο Αυστριακός Γκεϋρχάλτερ δεν είναι ακτιβιστής και είχε σχεδόν 15 χρόνια πείρα ως ντοκυμαντερίστας όταν γύρισε αυτή την ταινία. Επέλεξε να μιλήσει μόνο με την εκκωφαντική εικόνα, χωρίς συνεντεύξεις, χωρίς σχόλια, χωρίς καν μουσική υπόκρουση. Μας ξεναγεί σε ευρωπαϊκές μονάδες παραγωγής κρεάτων, πουλερικών και κηπευτικών, καταγράφοντας χωρίς εφφέ και με αφοπλιστική ακρίβεια τι και πώς καταλήγει στο τραπέζι μας.
Στην πραγματικότητα, δύσκολα… χωνεύονται αυτά που βλέπουμε. Εικαστικά συγκλονιστικό (όπως οι δράσεις του Aktionismus ή ίσως οι πίνακες του Φράνσις Μπέικον), αυτό το κινηματογραφικά άρτιο σεργιάνισμα θέλει γερό στομάχι, αλλά σαν γνήσιο έργο τέχνης σφυρηλατεί μια ακλόνητη νέα αντίληψη.
cineTAZ
glossitses 